จากตอนแรกที่เดินจนแปรเปลี่ยนเป็นเร่งฝีเท้า ตอนนี้โรซี่ออกวิ่งสุดแรง เมื่อหยดน้ำตาร่วงเผาะลงมาราวกับทำนบพังทลาย เธอพยายามยกมือปาดมันทิ้ง แต่ยิ่งปาดก็ยิ่งไหล
เจ็บ...
ภายในอกมีแต่ความรวดร้าวที่ไม่อาจบรรยายได้ แต่รู้สึกได้อย่างชัดเจน ทุกอณูของร่างกายเหมือนถูกทิ่มแทงด้วยเข็มนับพันเล่ม ปวดร้าวไปหมดจนเนื้อตัวสั่นระริก ไร้เรี่ยวแรงจะยืนหยัด อยากจะทิ้งตัวลงไปบนพื้นเสียดื้อๆ
ทว่าเธอทำไม่ได้...
เพราะเธอคือ ‘โรซี่’ ผู้หญิงแข็งแกร่งและไม่หวั่นไหวต่อสิ่งใด เธอล้มตอนนี้ไม่ได้ เธออ่อนแอต่อหน้าผู้ชายคนนั้นไม่ได้เด็ดขาด
หรือต่อให้ล้ม... ก็ต้องหนีไปให้พ้นจากที่นี่ก่อน!
โรซี่กัดฟันฮึดวิ่งตรงไปข้างหน้าด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้น ขณะที่ขากำลังจะก้าวพ้นอาณาบริเวณเขตรั้วบ้าน ตัวของเธอก็ปลิวติดมือหนาที่เอื้อมมากระตุกดึงรั้งเข้าสู่อ้อมอกล่ำสัน ถูกกักขังด้วยท่อนแขนที่เกี่ยวรัดเอวคอด กกกอดแนบร่างใกล้ชิดแน่นแฟ้น
