เช้าวันต่อมา_
"วันนี้ม๊าว่าจะชวนลูกไปงานวันเกิดลุงซิลค์ที่บ้านนะ ดาริณว่างไปกับม๊าหรือเปล่า" ฝ่ายมารดาไถ่ถาม เมื่อเห็นว่าลูกสาวกำลังลงบันไดเตรียมตัวไปทำงานที่ชอบ
"ดาริณไม่แน่ใจ แต่ม๊าไปกับป๊าก่อนไม่ต้องรอนะ" ร่างอรชรก้าวอิออดมาทิ้งกายตรงมุมห้องอาหาร การตั้งครรภ์เมื่อเริ่มเข้าสู่ไตรมาสที่สอง ร่างอรชรยิ่งปวดเมื่อยมากขึ้น
ซ้ำร้ายไปกว่าขนาดช่วงท้องขยายเปลี่ยนไซส์ กลายเป็นความกังวลว่าในไม่ช้าบุพการีคงรู้เรื่องนี้
"จะดีหรอถ้าหลานไม่ไปหาลุงซิลค์เลยสักคน ม๊าว่าจะดูไม่ดีนะ" ซิลค์และซายน์เป็นพี่น้องกัน นั่นเท่ากับว่าดาริณคือหลานสาวคนโต
"แล้วพาเรนล่ะม๊า มันจะไม่กลับบ้านอีกคืนใช่ไหม"
"ม๊าโทรหายังไงก็ไม่รับสาย สงสัยต้องลองให้ป๊าโทรถามรีบอนดู" ผู้เป็นแม่ดันจับผิดอาการของลูกสาวได้ เธอขยับเชื่องช้าไม่ค่อยเอาแต่ใจเหมือนเมื่อก่อน
"ทั้งเจ้านายทั้งลูกน้องอะแหละ คงจะบอกป๊าหรอก" เธอเดาได้เลยว่าพวกเขา
