“มีอะไรหรือ”
แอนน์เอ่ยถามด้วยความสงสัย
“ฉันมีเรื่องจะปรึกษาหน่อยรีบออกมาเลยนะ”
แอนนาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล
“ได้”
แอนน์เอ่ยบอก และกดวางสายวางสาย
แอนน์ก้าวเดินมาที่โต๊ะ ที่แอนนากำลังนั่งดื่มกาแฟลาเต้อยู่ แล้วเธอก็วางลงมองออกไปนอกร้านด้วยสีหน้าที่ดูคิดไม่ตก แอนน์จึงมานั่งลงตรงข้ามแอนนาทันที
“ว่าไงแอนนา ดูน้ำเสียเป็นกังวลนะ” แอนน์เอ่ยบอกด้วยความสงสัย
“ฉันจะไปดูงานที่ญี่ปุ่นกับมิสเตอร์มานอฟ” แอนนาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล
"ก็ดีสิเธอจะได้เปิดหูเปิดตา" แอนน์เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นด้วยความดีใจ
“ฉันดูสายตาของเขา มันไม่ใช่แบบที่ลูกค้าเขาคุยกัน แต่เขาเหมือนเล้าโลมมากกว่า" แอนนาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“เธอคิดมากไปเองหรือเปล่า เขาอาจจะเป็นบุคลิกแบบนั้นก็ได้” แอนน์เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง แอนนาเงียบไปสักพักเพราะเธอกำลังคิดทบทวนอย่างหนักว่าจะเป็นอย่างที่แอนน์พูดแบบนี้หรือเ
