ร่างหนาของไม้นั่งนิ่งอยู่ในห้องใต้ดิน มือหนาพยายามกดมือถือโทรออกหาใครบางคนอยู่หลายต่อหลายครั้งแต่ปลายสายก็ไม่รับสายทุกการกระทำของไม้ตกอยู่ในสายตาของสายลมและซันตลอดเวลา
แกร๊ก….
เสียงประตูห้องทำงานถูกเปิดเข้ามาตามมาด้วยร่างบางของขนมที่เดินยิ้มกริ่มเข้ามา
“ ขนมเรียนเสร็จแล้วเหรอ ” ซันเอ่ยถามคนตัวเล็กออกไป กระบอกตาคมจ้องมองไปยังขนมอย่างรักใคร่
“ อืม เสร็จแล้วเหนื่อยจัง “ คนตัวเล็กเอ่ยบอกออกไปพร้อมยู่หน้าใส่อย่างอ้อนๆจนคนที่เห็นอดไม่ได้…
พรึบ !!!
สองขาแกร่งยืนขึ้นเต็มความสูงเดินเข้าไปสวมกอดคนตัวเล็กอย่างรู้หน้าที่
” กำลังใจนะครับ “ มือหนาลูบไปที่เรือนผมสวยของขนมเบาๆ สายลมนั่งมองการกระทำทุกอย่างของซันนิ่ง
” เหมือนกันไม่มีผิดพ่อลูก “ ปากหนาของสายลมเอ่ยพูดออกไปยิ้มๆ
” อาก็ต้องเอาตัวอย่างพ่อไว้บ้างนะครับ “ ซันเอ่ยบอกสายลมบ่อยครั้งที่ซันพยายามพูดในเรื่องเหล่านี้กับสายลม เขาแค่ต้องการให
