“ ไม่เป็นอะไรแล้วนะขนม ซันอยู่ตรงนี้ ซันขอโทษที่ทิ้งขนมไป ซันขอโทษนะครับ “ แขนแกร่งกอดรัดคนตัวเล็กไว้แน่นพลางเอ่ยขอโทษออกไป ใจแกร่งได้แต่รู้สึกผิด ได้แต่คิดโทษตัวเองผิดที่เขาทิ้งเธอไป
” ขนมไม่เป็นอะไร ไม่เจ็บตรงไหนเลย ซันไม่ต้องรู้สึกผิดนะ ซันต้องชมขนมสิที่ขนมเก่งดูแลตัวเองได้ “ เสียงหวานๆเอ่ยอู้อี้อยู่ในอ้อมกอด มันไม่ใช่ความผิดของเขาเลย
” ครับ เก่งแล้วแฟนซันเก่งที่สุด “ มือหนาลูบไปที่เรือนผมสวยของคนตัวเล็กเบาๆ ซันรู้ดีว่าคนตัวเล็กพูดเพื่อให้เขาสบายใจ ร่างหนาผละกอดออกจากคนตัวเล็กก่อนจะเดินไปหาปิ่นที่ก้มๆเงยๆเก็บเอกสารบนพื้น
“ น้าปิ่นเจ็บมากไหมคะ ” ขนมรีบเดินไปจับที่แก้มนวลของปิ่นอย่างเบามือเธอเห็นเต็มตาสองตาตอนที่อีกคนโดนฝ่ามือหนาฟาดลงบนแก้ม
“ เจ็บนิดหน่อย ขนมละเจ็บตรงไหนรึป่าว เก่งมากเลยรู้ไหม ” ปิ่นเอ่ยบอกออกไปและอดไม่ได้ที่จะเอ่ยชื่นชมขนมกับความกล้าหาญ
ด้านล่างของบ่อนชายชุดดำที่บุก
