ซันชายน์ไม่ร้ายรัก

แกล้งตรงไหน

เมื่อเคลียเรื่องน้องสาวตัวดีเสร็จซันก็ลากขนมเดินมาที่รถหรูของตัวเองทันที ทับทิมที่ครั้งนี้ไม่คิดจะยอมรีบเดินตามพี่ชายกับเพื่อนรักไปติดๆ ขนมถูกจับยัดเข้าไปนั่งฝั่งข้างๆคนขับ ส่วนทับทิมเดินมานั่งยังเบาะหลังอย่างว่าง่ายในใจกำลังนั่งทดบัญชีโทษพี่ชายจอมดุอยู่ถ้ากลับบ้านวันไหนจะฟ้องแม่ให้น่าดูเลย

ร่างหนาของซันขึ้นมานั่งยังที่ประจำของตัวเองแล้วขับรถออกจากสนามแข่งไปทันที รถหรูมุ่งหน้าตรงไปยังบ้านของขนมๆ ขนมเองก็นั่งนิ่งไม่พูดไม่จาอะไร กระบอกตาคมทอดมองไปยังคนตัวเล็กข้างๆอยู่บ่อยครั้งใจอยากจะจอดรถแล้วจับมาบีบแก้มซะให้เข็ดชอบทำเป็นนิ่งใส่ตลอด

~ 25 นาทีจากสนามแข่งมายังบ้านขนม ~

ร่างบางตั้งท่าจะเปิดประตูเพื่อลงจากรถ

หมับ ! มือหนาจับหมับเข้าที่ข้อมือเล็กของขนม ใบหน้าสวยหันไปมองยังคนข้างๆอย่างนึกสงสัย

” ถ้าไลน์ไปไม่ตอบพรุ่งนี้มีปัญหาแน่ขนม “ คำขู่ที่ไม่ใช่คำขู่ เพราะซันเอาจริงถ้าคืนนี้เขาไลน์ไปหาแล้วอีกคนอ่านไม่ตอบเจอดีแน่ๆ

” ทับทิมเจอกันพรุ่งนี้นะ “ ขนมไม่ตอบอะไรซันแต่หันไปเอ่ยลาเพื่อนสนิทแทน ตาคมจ้องมองไปยังคนตัวเล็กนิ่งในใจนึกหมั่นเขี้ยวอยู่ไม่น้อย ซันเฝ้ามองจนขนมเดินหายเข้าไปในบ้าน

” พี่เป็นคนขับรถตั้งแต่เมื่อไหร่ทับทิม “ เมื่อเห็นน้องสาวยังไม่ลงมานั่งข้างๆตัวเอ่ยก็เอ่ยบอกน้องสาวออกไป

” ชิ ! ก็เป็นมาตลอดนั่นแหละค่ะ “ ทับทิมได้แต่พึมพำใส่พี่ชายแถมยังโกรธด้วย พลางลงจากรถไปนั่งยังข้างๆคนขับ ซันก็ขับรถออกไปทันทีระหว่างทาง…

” ทำไมพี่ซันชอบแกล้งขนม “ ทับทิมถามเอ่ยถามพี่ชายฝาแฝดขึ้น

” พี่แกล้งตรงไหน “ น้องสาวมักว่าเขาอยู่บ่อยครั้งว่าเขาชอบแกล้งขนมตรงไหนกันเขาแกล้ง

” ก็ที่ชอบลากขนมไปนั่นที ลากไปนี่ทียังไงละคะ” ทับทิมที่คิดว่าวันนี้จะต้องคุยกับพี่ชายให้รู้เรื่องๆเพื่อนรักของเธอ

“ หึ ! ” ซันทำเพียงหัวเราะเบาๆในลำคอ เพราะเขาไม่รู้จะตอบน้องสาวว่ายังไงดี เพราะเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม่ต้องลากขนมอยู่บ่อยครั้งรู้เพียงแค่ว่าอยากพาขนมไปด้วยก็เท่านั้น

รถสปอร์ตคันหรูขับตรงไปยังเพนท์เฮาส์ไม่นานก็ถึง สองคนพี่น้องพากันเดินเข้าไปห้องใครห้องมัน ร่างหนาถอดเสื้อผ้าออกหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไปทันที น้ำเย็นช่วยชะโลมความเหนื่อยล้าได้เป็นอย่างดี วันนี้ถ้าไม่ติดต้องไปส่งขนมเขาก็จะนอนที่สนามเพราะหลังการแข่งขันจบซันจะนอนที่สนามทุกครั้ง

ร่างสูงกำยำใส่เพียงกางเกงนอนขายาวตัวเดียวเดินมานั่งยังโซฟาหรูในห้องนอนมือหนาหยิบมือถือราคาแพงขึ้นเปิดเข้าแอพต่างๆที่ติดตามคนตัวเล็กเอาไว้ จนเห็นเข้ากับโพสต์ล่าสุดที่คนตัวเล็กเพิ่งโพสต์ผ่านไปเมื่อ 5 นาทีก่อน

Khanom

“ มื้อค่ำของยัยขนม ข้าวมันไก่ไม่หนังร้านโปรด ขอบคุณ My Mom ที่ซื้อมาให้ ซื้อเย็นกินดึกก็ยังอร่อยเหมือนเดิม งั้ม ๆ “

ถูกใจ 1.5 K

แสดงความคิดเห็น…..

Speed : น่าอร่อย งั้มๆ

Khanom : Speed อร่อยมากกก งั้มๆ

ซันนั่งกวาดสายตาอ่านโพสต์ของคนตัวเล็กทุกตัวอักษรพลางยกยิ้มมุมปากมือหนากดถูกใจโพสต์ของคนตัวเล็กและคอมเม้นโพสต์ ด้านคนตัวเล็กก็ตอบเม้นกลับมาเช่นกัน กระบอกตาคมฉายแววความรู้สึกออกมามากมายโดยที่เจ้าตัวไม่ได้รู้ตัวเลย

นิ้วแกร่งกดออกจากแอพนั้นและเข้าแอพไลน์เปิดแชทขนมต่อทันที

Sun : ทำอะไรอยู่

ผ่านไป 4 นาที อีกคนก็ยังไม่เปิดอ่าน 7 นาทีก็ยังไม่เปิดอ่านตาคมจดๆจ้องๆอยู่ในช่องแชทเมื่อไหร่มันจะขึ้นว่า อ่านแล้ว สักที

Sun : ขนม

ไวกว่าความคิดก็นิ้วเนี่ยแหละกดส่งข้อความเรียกคนตัวเล็กไปอีกครั้ง

Khanom : มาแล้ว ขนมเพิ่งอาบน้ำเสร็จ

คนตัวเล็กรีบตอบข้อความกลับมาทันทีเพราะคำเตือนที่อีกคนเตือนไว้ยังดังก้องอยู่ในหู

Sun : แล้วไป

Sun : กินข้าวยัง ?

Khanom : กินแล้ว

Sun : กินไร

Khanom : ข้าวมันไก่

Sun : เหรอ

Khanom : อืม

Sun : พรุ่งนี้ไปรับ รอที่บ้าน

Khanom : ไม่ต้องขนมไปเอง

คิ้วคมขมวดเข้าหากันทันทีเมื่อเห็นข้อความล่าสุดของคนตัวเล็ก

Sun : ดื้อ ?

Khanom : ก็ได้

ขนมจำต้องตอบรับออกไป ซันเป็นคนที่เดาใจยาก สายตาก็อ่านยากบางครั้งก็เหมือนจะอ่อนโยนกับขนม บางครั้งก็เหมือนอยากจะบี้ขนมให้ยับยู่ยี่คามือขนมรู้สึกแบบนั้นมาตลอดที่รู้จักกับซันมา

มือหนากดล็อกหน้าจอทันทีพร้อมยกยิ้มมุมปากชอบใจร่างหนาเดินขึ้นไปล้มตัวลงนอนบนเตียงกว้าง ไม่นานก็หลับไป

~ 6 โมงเช้า ~

กริ๊งง กริ๊งง กริ๊งง กริ๊งง !!

เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นหลายต่อหลายครั้งจนร่างบางที่กำลังนอนกอดตุ๊กตาตัวโปรดหลับอยู่อย่างสบายสะดุ้งตื่น

สองขาเรียวรีบตวัดลงจากเตียงหยิบผ้าขนหนูวิ่งเข้าห้องน้ำไปทันที ขนมผู้ไม่เคยแต่งหน้าไปเรียนอาบน้ำใส่ชุดนักศึกษาเสื้อพอดีตัวกับกระโปรงสั้นทรงเอง ทาแป้งเด็กและลิปมันนิดหน่อยก็วิ่งออกจากห้องนอนไปทันที

ตุ๊บ ! ตุ๊บ ! ตุ๊บ

เสียงเท้าเล็กๆวิ่งลงบันไดมาด้วยความเร็วสูง ขนมมักจะรีบแบบนี้ทุกเช้าเพราะบ้านอยู่ไกลจากมหาลัยพอสมควร

” สายแล้ว สายแล้ว สาย สาย “ เสียงพึมพำของคนตัวเล็กดังมาตลอดทาง

” แม่จ๋า ขนมไปก่อนนะคะ สายแล้ว “ คนตัวเล็กตะโกนบอกแม่ที่กำลังวุ่นวายอยู่ในห้องครัวแล้ววิ่งผ่านซันกับทับทิมที่นั่งอยู่บนโซฟาไปโดยที่เจ้าตัวไม่เห็นสองคนเลย ขนมลืมไปซะสนิทว่านัดกับซันเอาไว้ ซันที่เห็นอีกคนดูลุกลี้ลุกล้นก็ได้แต่นึกเอ็นดูอยู่ไม่น้อย เห็นทีกับเขาทำนิ่งใส่ตลอด

“ ขนม ! ” เสียงทับทิมเรียกขนมทำให้คนตัวเล็กเบรคฝีเท้าจนหัวแทบทิ่ม ร่างบางหันกลับมาก็เจอเพื่อนสนิทกับพี่ชายฝาแฝดนั่งอยู่บนโซฟา

“ ซันกับทับทิมมารอนานแล้วขนม ” ผู้เป็นแม่เดินออกมาจากห้องครัวและเอ่ยพูดกับลูกสาวขึ้น พลางต้องส่ายหน้าเบาๆให้กับลูกสาว

“ แม่ข๋างั้นทับทิมกับพี่ซันไปเรียนก่อนนะคะ ไว้จะมาฝากท้องด้วยนะคะ ” ทับทิมกับซันค่อนข้างสนิทสนมกับบ้านขนมเป็นอย่างมากถ้าซันมารับขนมพ่อกับแม่ของคนตัวเล็กก็อนุญาติตลอดเพราะรู้จักคุ้นเคยกันมานาน ซันเองก็มารับมาส่งขนมอยู่บ่อยครั้ง

” จ้า ขับรถดีๆนะลูก “ สองคนพี่น้องยกแม่ไหว้ผู้ใหญ่อย่างมีมารยาทแล้วเดินออกจากบ้านไปทันที

“ ทับทิมมานานแล้วเหรอ ” ขนมกระซิบกระซาบถามเพื่อนออกไป

“ อืม มาถึงตอน 6 โมงมั่ง พี่ซันนะรีบ ”

“ ก็เราบอกแล้วว่าไม่ต้องมารับ ” เสียงกระซิบของขนมดังพอให้ซันที่เดินอยู่ได้ยิน แต่ซันก็ไม่คิดสนใจดึงมือขนมขึ้นไปนั่งด้านหน้าข้างคนขับทันที น้องสาวที่เห็นแบบนั้นก็เข้าไปนั่งเบาะหลังอย่างว่าง่าย ในใจคิดต่อไปตรงนี้คงเป็นที่ประจำของเธอ

รถสปอร์ตคันหรูขับออกจากบ้านขนมตรงไปยังมหาลัยเอกชนชื่อดังย่านใจกลางเมือง ในช่วงเช้าของวันการจราจรค่อนข้างติดขัดระหว่างที่รถติดอยู่บนถนน กระบอกตาคมหันไปมองยังคนข้างๆที่วันนี้ใส่กระโปรงสั้นอวดเรียวขาสวย ปากหนาคันยุบยิบไปหมดอยากว่า อยากบ่นแต่ก็พูดไม่ได้ทำได้เพียงหายใจเข้าลึกๆเพื่อเก็บทุกอาการของตัวเองเอาไว้ตลอดทางมามหาลัยซันเอาแต่คิดถึงเรื่องกระโปรงของคนตัวเล็กยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิดหัวเสีย

เอี๊ยด !!!!

เสียงรถหรูขับเข้ามาจอดยังลานจอดของคณะวิศวะ ทั้งสามเดินลงจากรถท่ามกลางสายตาของนักศึกษาทุกคนต่างจ้องมองไปยังขนมที่ลงจากตำแหน่งข้างคนขับ ซันที่เห็นสายตาเหล่านั้นกลับชอบใจอยู่ไม่น้อย

“ ขนมไปเถอะ ” ทับทิมจูงมือขนมตั้งท่าจะเดินไปยังโต๊ะประจำของตัวเองแต่แล้ว

“ กระโปรงใส่มาสั้นขนาดนั้นไม่ต้องใส่เลยก็ได้….ทับทิม ” ซันเอ่ยพูดออกไปไม่วายหยุดคำพูดแล้วต่อด้วยชื่อน้องสาวตัวเอง ทั้งที่ใจจริงอยากจะว่าขนมแต่ไม่รู้จะว่ายังไงดี

ทัมทิบก้มลงไปมองยังกระโปรงนักศึกษาที่ตัวเองใส่พลางทำสีหน้างุงงง

“ อะไรพี่ซัน เมื่อวานน้องก็ใส่แบบนี้ ” ทับทิมเอ่ยถามพี่ชายขึ้น ซันก็ไม่พูดอะไรต่อเดินมือล้วงกระเป๋าออกไปทันที สองสาวก็ยัง งง กับซันไม่หาย โดยเฉพาะทับทิมที่เป็นเหมือนแพะรับบาปยังไงอย่างงั้น

^^