รุ่งเช้าเรื่องน่ายินดีในจวนอ๋องถูกส่งไปในวังหลวงและจวนตระกูลจาง แต่ก็มีอีกเรื่องที่ทำให้ซินหยานนางคิดไม่ตก
เพราะตั้งแต่เมื่อคืนนางไม่สามารถสื่อสารกับเชาชื่อได้ จนพบบุตรชายทั้งสามก่อนที่พวกเขาจะไปสำนักศึกษาทั้งสามก็ไม่ได้ยินเสียงของเชาชื่อเช่นเดียวกัน
“ไม่เป็นอันใดหรอกหยานหยาน คงถึงเวลาของเชาชื่อแล้ว” หยางอ๋องกอดปลอบซินหยานนาง
“เหตุใดถึงไม่ได้บอกกล่าวข้าเสียก่อน” นางเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย
“ท่านแม่ ท่านแม่” เสียงร้องเรียกมารดาของซูหนี่ดังมาแต่ไกลก่อนจะเห็นตัวของนางเสียอีก
“มีอันใดหรือหนี่เออร์” ซูหนี่ยกน้ำขึ้นดื่มก่อนจะตอบ
“เชาชื่อ ลูกได้ยินเสียงเชาชื่อแล้วเจ้าค่ะ” ซูหนี่กระโดดดีใจไปรอบๆ ห้องของบิดามารดา
หยางอ๋องและซินหยานตกตะลึงอย่างไม่อยากเชื่อ บุตรชายของนางเพียงได้ยินเสียงเท่านั้น แต่ซูหนี่กลับได้ไปครอบครอง
แล้วอย่างนี้จะไม่เกิดเรื่องยุ่งยากตามมาอีกมากหรอกหรือ เมื่ออยู่ใน
