ตลาดนัดตอนเย็นคึกคักด้วยชาวบ้านและลูกเด็กเล็กแดงที่พากันมาจับจ่ายใช้สอย แทนไทเป็นคนกว้างขวางในพื้นที่ อีกนิดเดียวก็ลงสมัครส.ส.ได้แล้ว ไปทางไหนก็มีแต่คนยิ้มไหว้ทักทาย อิงดาวผู้เคียงข้างก็ถูกจดจำได้อย่างรวดเร็ว แต่นับว่าดีที่ยังมีมารยาทไม่ถามเรื่องลูกของเธอ กระทั่งจับจ่ายซื้อของที่ต้องการจนครบ อิงดาวก็พบกับคนขาดแคลนมารยาทเข้าจนได้
“อุ้ยๆ นั่นมันอิงดาวนี่นา ตายแล้ว! ไม่น่าเชื่อว่าจะโผล่มาอยู่ที่นี่ได้”
“ก็ที่นี่บ้านเกิดฉันไหม จะไปจะมามันแปลกตรงไหน” อิงดาวสวนกลับทันควัน เสียงแหลมเล็กที่เอ่ยทักเป็นของพราวลดา หญิงสาวรุ่นราวคราวเดียวกับอิงดาวที่แต่ก่อนสมัยมัธยมเป็นเพื่อนซี้ไปไหนไปกัน แต่ต่อมาแตกหักเปลี่ยนสถานะเป็นเพื่อนร้ายไม่ถูกชะตา
“อุ้ย! ลืมทักทายพ่อเลี้ยง” พราวลดาระบายยิ้ม ส่งสายตาหวานฉ่ำพร้อมพนมมือไหว้ย่อ “สวัสดีค่ะพ่อเลี้ยง พราวรายงานตัวค่ะ”
“กลับจากทะเลแล้วเหรอ ไปทะเลมาจริงหรือเปล่าเน
