15
อย่าหาว่าน้องสอน
เด่นภูมิถอนหายใจหน้าเศร้าขณะมองโทรศัพท์ที่ปลายสายกดวางไม่ใยดี ก็สมควรแล้วที่ได้รับแต่ความเย็นชา ทำกับเธอไว้เยอะนี่นา เด่นภูมิถอยกลับไปนั่งที่โซฟาตัวเดิมตัวเดียวกับเมื่อสามปีก่อนที่เคยมีเธอนั่งอยู่ด้วยกัน คิดถึงอิงดาว คิดถึงลูกสาวผู้จ้ำม้ำ หน้าตาก็น่ารักช่างเป็นส่วนผสมที่ลงตัวของเขาและเธอ เรื่องนี้ต้องยกเครดิตให้อิงดาวที่เลี้ยงลูกได้อย่างสมบูรณ์อ้วนท้วน
“อยากเป็นส่วนหนึ่งของพวกเธอจัง” พึมพำแล้วก็ยิ้มกับลมกับฟ้าก่อนสะดุ้งเมื่อมีสายวิดีโอคอลจากครอบครัว เด่นภูมิกดรับพร้อมเบะริมฝีปากใส่กล้องทันที
“ป๊าช่วยด้วย”
“อะไรอีกเล่า” ดิฐาพยายามจะไม่ขำแต่ก็อดไม่ได้จริงๆ มาดเจ้าปลื้มมันขี้คุยขี้เก๊ก ที่ผ่านมาทำเป็นเก่งกับเรื่องคนอื่น พอโดนเองบ้างก็ถึงกับเสียศูนย์ไปไม่เป็น
“เป็นไง โดนเขาไล่มาอีกแล้วสิ น่าสงสารจริงๆ ว่ะ” ปราบต์ยืนกอดอกอยู่ด้านหลังบิดาโดยมีฉากหลังเป็นห้องทำงานของดิฐ
