18
ของตายอยากได้คืน
“เจ้าขาทานข้าวค่ะลูก” อิงดาววิ่งไล่พร้อมถือช้อนตามไปด้วย เจ้าขาหัวเราะเอิ๊กอ๊ากแล้วถือตุ๊กตาฉลามวิ่งหนีแม่ “หนูบอกแม่ว่าหิว แต่หนูก็กินยากเย็นเหลือเกิน”
“หม่ำๆ”
“ใช่ค่ะ มาหม่ำๆ” เจ้าขาวิ่งกลับมารับข้าวที่แม่ยื่นป้อน ฟันซี่เล็กเคี้ยวงั่มๆ พลางโคลงหัวอย่างอารมณ์ดี และพอเห็นคนตัวสูงเข้ามาในห้องเจ้าขาก็วิ่งเข้าหาทันที
“ไงครับลูก” เด่นภูมิมือไวรีบช้อนอุ้มลูกไว้ก่อนที่แม่เด็กจะมาคว้าไปอีก ซึ่งอิงดาวก็ปั้นหน้าบึ้งตามคาด
“เข้ามาทำไมคะ และปล่อยลูกฉันด้วยค่ะ”
“นี่ก็ลูกฉันเหมือนกัน อุ้มนิดอุ้มหน่อยเองน่า อย่าหวงเลย” พูดจบก็ฝังจมูกบนแก้มยุ้ยสีชมพู เจ้าขาไม่ว่าอะไรแล้วเอานิ้วจิ้มหน้าพ่ออย่างสงสัยว่าคนนี้คือใครกัน
“เข้ามาในนี้ได้ยังไงคะ คงไม่ใช่น้าแทนแน่ที่อนุญาต”
“ไม่จำเป็นต้องให้ใครอนุญาตหรอกน่า...อยากเดินแล้วเหรอครับ โอเคพ่อปล่อยแล้วก็ได้” แม้อยากกอดอยากอุ้มให้หายค
