23
พี่ยอมเป็นหมา
เด่นภูมิขับรถของหญิงสาวมาจอดถึงหน้าเรือนไม้สัก บ้านหลังใหญ่เงียบเชียบไม่พบวี่แววของแทนไท ส่วนก้องวิชญ์ก็ยังอยู่ที่โรงเรียน อิงดาวอุ้มเด็กหญิงที่ผล็อยหลับคาอกเข้าไปในห้อง ซึ่งแน่นอนว่าคุณพ่อที่ความห่วงใยเปี่ยมล้นเต็มดวงตาย่อมสาวเท้าตามมาด้วย
“ร้อนมากเลย เปิดแอร์ไหมอิง”
“เปิดค่ะ รีโมทแอร์อยู่ตรงประตู ฝากเปิดให้ทีค่ะ”
อิงดาวระมัดระวังระดับเสียงเพื่อไม่ให้รบกวนลูกน้อย คุณแม่หยิบผ้าห่มผืนบางมาคลุมถึงอกพร้อมด้วยเครื่องปรับอากาศที่เริ่มทำงาน อิงดาวยืนมองลูกที่หลับปุ๋ยก่อนสะดุ้งตกใจกับอ้อมแขนที่ตวัดรวบจากด้านหลัง
“คุณปลื้มทำอะไร ปล่อยเลยนะ”
“ชู่! เบาๆ ครับเดี๋ยวยัยหนูตื่น แค่อยากกอดปลอบขวัญคุณแม่อิง รู้นะว่าตัวเองก็กลัวไม่แพ้ลูก เดี๋ยวอ้อมกอดอบอุ่นนี้จะช่วยคลายความกังวลของแม่อิงเองนะ”
“ไม่ต้องมาเนียนเลยค่ะ อิงไม่เป็นไร”
“แต่ฉันเป็น ขอกอดดีๆ หน่อยเถอะนะ” ปลายคางวางเ
