สายวันต่อมา
ไอลินตื่นขึ้นมาในยามสายของวันใหม่ โดยที่วันนี้คนตัวเล็กหน้าตาไม่สดใส เนื่องจากไอลินผ่านการร้องไห้มาเป็นคืนๆ
“ เป็นไงบ้าง “ อันดาถามเพื่อนรักของตัวเองที่ยืนอยู่บนหาดทรายบริเวณหน้าบ้านพัก
“ เจ็บ ”
นี่เป็นคำเดียวที่ไอลินรู้สึกได้ในตอนนี้ สายตาคมของตัวเล็กที่ยืนอยู่บนหาดทราย ดวงตาสวยของเธอมองทอดไปยังวิวด้านหน้าของทะเลด้วยความว่างเปล่า
“ ค่อยๆคิดยังไงแกก็ยังมีพวกฉัน ”
อันดาได้แต่ยืนให้กำลังใจเพื่อนรักของเธอ และอยู่กับไอลินในเวลาที่เพื่อนรักของเธอพบเจออยู่
ไอลินที่ได้รับคำปลอบจากเพื่อน และกำลังใจจากเพื่อนของเธอ ถึงแม้ภาพในหัวของเธอจะมีภาพของพี่เลวคนนั้นอยู่เต็มไปหมด แต่เธอก็รับรู้ถึงความเป็นห่วงเธอจากเพื่อนๆทุกคน
ไอลินยืนเงียบมองไปยังทะเลตรงหน้า คนตัวเล็กที่ภาพในหัวมีแต่บิ๊กเกอร์ น้ำตาที่เหือดแห้งไปแล้วก็กลับมาไหลอีกดังเดิม
ฮื่อ ฮื่อ..
อันดาและนีน่าที่ยืนอยู่กับไอลิน พวกเ
