Chapter 41
"Thank you." I weakly said to the girl in front of me now.
Tumalikod na ‘ko at kinuha ang bag na puno ng pera. Oo pera. Nandito ako sa bank at ipinalit ang cheque. Tutal ibabalik ko rin naman, maayos na ‘to para may magamit ako. Hindi ko na rin naman gagamitin ang credit cards ko dahil gusto kong hindi na nila ako ulit matutunton.
Nakapagdesisyon na ‘ko. Magpapakalayo layo na ‘ko at magbabagong buhay. Yung totoong buhay na.
I stepped in the car to get my things at the townhouse; the house that built the best part of me now.
Pagka-alis ni Mrs Mendoza kahapon, kinagabihan, nagpa-book na ‘ko ng flight papunta Berlin, Germany. Inayos ko na rin ang mga gamit ko at ang mga papeles na mga kakailanganin ko. Tinawagan ko rin ang kapit ko sa Greenfield University
