ติณภพขับรถไปส่งนิดาที่มหาวิทยาลัย หน้าที่ดูแลนิดาขยับไปอีกขั้นแล้ว จากสถานะอาข้างบ้านสู่ว่าที่คู่หมั้นอย่างเปิดเผย
“นิดาทำแซนวิชแฮมมาให้อาติณค่ะ”
“ไม่เรียกที่รักเหรอคะ เป็นเมียอาแล้วต้องเรียกที่รักสิ” ติณภพบอกให้เธอเรียกว่าที่รัก เป็นสรรพนามที่นิดาไม่ชิน
“ที่รักทานแซนวิชด้วยนะคะ อาหารเช้าสำคัญมากค่ะ”นิดาหน้าแดง เขินจนหน้าร้อนไปหมด
“ครับที่รัก” ติณภพมองนิดาด้วยสายตาวาบหวาม
“อาติณมองนิดาแบบนั้นทำไม”
“ก็หนูน่าเอานี่คะ”
“คุณอา...”
“ไม่เรียกที่รักล่ะ”
“เรียกไม่ชินปากค่ะ เรียกอาติณแหละดีแล้ว”
“ไม่เรียกที่รักได้นะ แต่ให้เรียกผัวรัก”
“เกินไปค่ะ เกินไป”
“วันนี้นิดามีเรียนวิชา Business Economics ด้วยนะคะ”
“ตั้งใจเรียนด้วยล่ะ เห็นว่ามีอาจารย์พิเศษถูกเชิญมาในคลาสด้วย” ติณภพยิ้มอย่างมีเลศนัย
รถเคลื่อนเข้ามาจอดหน้าที่จอดรถสำหรับผู้มาติดต่องาน นิดาเปิดประตูกำลังจะก้าวลงจากรถ ติณภพคว้าต้นแข
