สองมือของติณภพขย้ำคลึงอยู่บนสองเต้าอวบนุ่มล้นมือ พร้อมขยี้ส่วนปลายยอดอย่างแผ่วเบาทั้งสองข้าง ปากซอนไซ้อยู่ตรงลิ้นปี่เรื่อยลงมาตามแผ่นหน้าท้องลาดขาวเนียน คางเคราสากหนวดลากไล้อยู่บนหน้าท้องเหนือสะดือ ลิ้นชุ่ม ๆ ปาดเลยลงไปบนหน้าท้องเรียบแบน เพียงแค่นั้นนิดาก็ถึงกับสะดุ้ง
"อาติณ อาขา อืมมม" นิดาครางออกมา เสียงกระเส่าเจือความหวาดกลัว สัมผัสสยิวบนปลายถันบวกกับลมหายใจร้อน ๆ ที่เป่ารดอยู่บนหน้าท้อง ทำเอาเธอกระเจิดกระเจิงไปถึงไหนต่อไหน
"อย่าเพิ่งครางสิ อายังไม่ได้ทำอะไรหนูเลย" หน้าหล่อคมเงยขึ้นจากแผ่นหน้าท้องเนียนกระจ่างตา เขาเพิ่งลากลิ้นบนหน้าท้องเธอไม่กี่ครั้งเธอก็กลัวจนตัวสั่นแล้ว
"อาติณ..จะทำอะไรคะ..เดี๋ยวก่อนค่ะ" ดวงตาคู่สวยมีน้ำตาเอ่อคลอ ความรู้สึกไม่รู้จะไปต่อหรือพอแค่นี้
"ไม่เห็นเก่งเหมือนปากเลย" ติณภพยิ้มบาง ๆ
"หนูไม่ไหวแล้วอาติณ หนูไม่ไหว"
"ไม่ไหวเพราะอะไรเหรอคะคนดื้อของอา" ริมฝีปากหยักจูบไล่ขึ้นสูงจากหน้าท้องสู่สองเต้า
"อาขา อาติณขา ฮือ"
ลมหายใจเป่ารดเต้าเนื้อนุ่มแล้วหยุดอยู่บนปลายถันสีชมพูชูชัน ลิ้นชุ่มตวัดปัดป่ายบนส่วนปลายยอด คลุกใบหน้าลงฟอนเฟ้นทั้งดูดทั้งเลีย แล้วย้ายไปดูดดุนบนปลายถันอีกข้างอย่างเท่าเทียมกัน สองมือกอบกุมโนมเนื้อคลึงเคล้นหนักขึ้น ขบดูดยอดจุกสีชมพูหวานตวัดลิ้นชุ่มน้ำลายไปทั่วสองเต้า
ติณภพสังเกตได้ว่าร่างเล็กกำลังสั่นสะท้าน เธอขบเม้มริมฝีปากล่างไว้ กลั้นเสียงครางน่าอายไม่ให้เล็ดลอดออกมา ยิ่งเห็นคนดื้อต่อต้าน คนอายุมากกว่าเธอหนึ่งรอบอย่างเขายิ่งอยากลงโทษเด็กดื้อให้หลาบจำ
เสียงลมหายใจหอบกระเส่าจากริมฝีปากเธอดังขึ้นเรื่อย ๆ แต่เธอยังต่อต้าน นิดากัดริมฝีปากไว้อย่างเดิม มือเรียวเล็กพยายามดันศีรษะติณภพออกห่าง
ยิ่งเห็นเธอขัดขืนหวาดกลัวยิ่งอยากแกล้ง เขาใช้มือเดียวรวบมือเธอตรึงขึ้นเหนือศีรษะ จูบไปบนซอกคอเรื่อยไปขบเม้มบนติ่งหู นิดายิ่งหน้าแดงตัวแดงเข้าไปอีก
"อยากได้อามันไม่ง่ายนะครับ" เสียงทุ้มต่ำกระซิบข้างหู
"อะไรที่นิดาอยากจะได้ก็ต้องได้ค่ะ อาจำไม่ได้เหรอคะว่าเคยตามใจหนูทุกอย่าง" เธอจงใจใช้สองเต้าเบียดไปบนแผ่นอกเขาทั้งที่มือถูกตรึงอยู่ทั้งสองข้าง
"ถ้าอาได้เริ่ม อาหยุดไม่ได้นะ"
"หยุดไม่ได้ก็ใส่มาแรง ๆ ค่ะ" สายตาอวดดีจับจ้องใบหน้าเขา ยิ่งอยู่ใกล้เพียงระยะลมหายใจกั้น ยิ่งรู้สึกว่าคุณอาหล่อเหลาไปถึงดาวอังคาร
"ได้... แต่ถ้าจะให้อาทำ นิดาอย่าคราง" ติณภพกล่าวด้วยเสียงต่ำ มือข้างหนึ่งเริ่มคลึงบนสองเต้าอีกครั้ง
"ก็เฉย ๆ นะ ไม่เสียวจะครางได้ไงคะ หนูไม่ครางแน่นอน ว่าแต่อาเถอะค่ะ ทำให้หนูครางได้รึเปล่าล่ะ"
ติณภพกระตุกยิ้มทีหนึ่ง อดีตเด็กผมเปียคิดจะลองดีกับเขาจริง ๆ
"อาบอกแล้วไง ว่าลิ้นที่แปลว่าลิ้น มันไม่ได้ใช้ที่ปาก มันใช้กับส่วนอื่น"
"แค่จูบหนูให้อ่อนระทวยอายังทำไม่ได้เลยนะคะ"
ได้ยินเพียงแค่นั้น ติณภพถึงกับเลือดขึ้นหน้า ยัยเด็กกะโปโลคงเกิดมาเพื่อยั่วยุโทสะของเขา คนตัวสูงปล่อยมือที่ตรึงมือเธอไว้ ปากหยักจูบลงมาแรง ๆ เบียดลิ้นเข้าเกี่ยวรัดลิ้นนิดา มือหนึ่งเลื่อนไปเคล้นบนเต้า อีกมือเลื่อนลงไปที่เนินสาวเรียบโล่ง มือสากงอท้องนิ้วกรีดไปบนตุ่มไตในกลีบนุ่ม นิ้วคลึงย้อนขึ้นลง ทั้งปากทั้งมือง่วนอยู่กับจุดสยิวของเธอ
นิดาเก็บกลั้นเสียงครางไว้ไม่ให้ตัวเองครางออกมา
เขาถอนปากออกจากปากนุ่มนิ่ม ยิ้มชั่วร้ายให้เธอทีหนึ่ง
"จำไว้ว่าอย่าคราง"
"อาทำหนูครางไม่ได้หรอกค่ะ"
"อาบอกแล้วไง ว่าถ้าอาใช้ลิ้นสอนหนูบ้าง หนูอาจตายได้เลยนะครับ"
"หนูอยากลองตายดูบ้างค่ะอา"
"อย่า...คราง" เขาย้ำ
หน้าหล่อเคลื่อนต่ำลง จูบไปบนสองเต้าเรื่อยลงไปที่หน้าท้อง สองมือใหญ่จับที่ต้นขาขาวเนียนแล้วดันให้ชันเข่า ปากเขาทั้งดูดทั้งเลียต้นขาด้านในของเธอ เป่าลมหายใจร้อน ๆ รดลงไป
นิดาเสียวซ่านจนไม่รู้ว่าควรเอามือไว้ตรงไหน เธอจิกเล็บไปบนผ้ากำมะหยี่สีฟ้าบนโซฟา กลั้นเสียงครางไว้ไม่ให้ครางออกมา เขาบอกอย่าคราง เรื่องเล็กแค่นี้ทำไมคนอย่างนิดาจะทำไม่ได้
ลิ้นเปียก ๆ ขยี้ลงบนส่วนใจกลางความเป็นสาว ละเลงลิ้นเข้าสู่จุดอ่อนไหว เธอโตแล้ว กลิ่นสาวหอมอ่อน ๆ ช่างยั่วใจ ร่างน้อยกระตุกสะท้าน กระถดสะโพกหนี แต่ถูกมือใหญ่ยึดไว้แน่น ติณภพละเลงลิ้นลงหนักกว่าเดิม ลากลิ้นวนเบาๆ สลับกับจังหวะดูดดุน ตวัดลิ้นพริ้วรัวลงไป
นิดาแอ่นตัวขึ้น พยายามกัดริมฝีปากไว้ แต่ความซ่านกระสันพุ่งโจมตีเธอถึงขีดสุด นิดาเผยอปากแล้วครางออกมาอย่างสุดกลั้น
สายตาวาววับตวัดมองหน้าสวยแหงนเงยขึ้นพร้อมกับครางออกมาให้เขาชื่นใจ หน้าคมฝังลงบนกลีบเนื้ออีกครั้ง ไล้ลิ้นไปตามรอยแยกแล้วดูดวนเบา ๆ บนติ่งอ่อนไหวสีชมพูเข้ม แท่งลิ้นแหย่แยงเข้าภายในรูร่องจนเกิดเสียงลามกน่าอาย
"อาติณ อ๊าา คุณอาขา อย่าทำหนู" เสียงหวานหวีดร้องวอนขอ
ติณภพถอนลิ้นออกจากร่องเล็กแน่นหนุบเปลี่ยนมาเป็นละเลงถี่ ๆ บดซ้ำบนจุดกระสันเสียวกลางกลีบเนื้อ ขยี้ลิ้นระรัวสลับกับดูดดุนไปพร้อมกัน เอวคอดแอ่นโค้งขึ้น เสียงครางกระเส่าจากปากเด็กสาวดังขึ้นเรื่อย ๆ เช่นกัน มือเธอขยุ้มเส้นผมบนศีรษะเขา ดันเข้าปรนเปรออย่างลืมตัว
ลิ้นเขาทำให้เธออาจตายได้อย่างที่บอก นิดารู้สึกจมดิ่งลงไปในความสุขสม รู้สึกล่องลอยเหมือนอยู่บนปุยเมฆ เธอแตกพร่าออกมาอย่างสุดระงับ
"อ๊าาา อาขา อืมมม มัน ฮือ เสียวมากอาติณ" นิดาแอ่นตัวขึ้น เสียงหวานหวีดร้อง ลมหายใจหอบถี่ขาดห้วง สะโพกกระตุกยึก ๆ ถี่กระชั้น ปล่อยน้ำหวานหยาดเยิ้มหยดชุ่มลงบนลิ้นเขา
หลังจากเธอถึงจุดสุดยอด ติณภพตวัดเลียน้ำหวานของเธอจนหมด เขาลากลิ้นขึ้นลงกลางกลีบเนื้ออย่างอ้อยอิ่ง เห็นคนตัวเล็กหอบเหนื่อยหวีดร้องดีดดิ้นคาลิ้นยิ่งสะใจ ติณภพหัวเราะเบา ๆ ผละจากส่วนหอมหวานด้านล่างแล้วหยัดกายขึ้นไปนอนกอดเธอบนโซฟา
"อาบอกแล้วว่าอย่าคราง"
นิดาหลบตาเขา ซุกหน้าแดงก่ำอยู่บนแผงอกคนโตกว่า เธอเงยหน้าขึ้นมาสบตาเขา เสียงหวานเอ่ยขึ้นอย่างเอาชนะ
"หนูก็ครางไปงั้นแหละ กลัวอาเสียหน้า แน่จริงทำต่อสิคะ"
ติณภพแทบลมออกหู เด็กดื้อไม่ยอมรับว่าเขาทำให้เธอพึงใจ เขาผละออกจากเด็กสาว ลุกขึ้นนั่งโดยไม่มองร่างเปลือยของเธอนอนระทดระทวยอยู่ด้านข้าง
"อาบอกแล้วไง ว่าข้อสองอาไม่ง่าย ส่วนข้อหนึ่ง หนูมีแฟนแล้ว"
"สรุปว่าอาไม่ทำเหรอคะ"
ติดภพสูดหายใจเข้าลึก เดินไปที่โต๊ะข้างเปียโน หยิบสมุดโน้ตรูปสิงโตขึ้นมาแล้วโยนไปบนโต๊ะกลาง
"ไปเลิกกับไอ้บอมก่อน ถ้าอยากให้อาทำค่อยกลับมาขออาดี ๆ จำไว้นะว่าอาไม่ง่าย"
เขาหันหลัง กำลังจะเดินออกไปจากประตูบ้าน
"เดี๋ยวค่ะอา เดี๋ยวก่อน" นิดาร้องตาม
ติณภพกระตุกยิ้ม นึกไว้แล้วว่าเด็กดื้อต้องมากอดแข้งกอดขาง้อให้เขาอยู่ต่อ
"อะไรเหรอ จะตอบว่าจะไปเลิกกับไอ้เด็กบอมรึไง?" เขาถามเสียงสูง
"ไม่ใช่ค่ะ เอ่อ คือว่า อา...เอ่อ ...อาติณจะเดินออกไปทั้งที่เป็นแบบนั้นเหรอคะ" นิดาตวัดสายตามองกระบองทองของอาติณกำลังตุงโด่จากเป้ากางเกง
โธ่ ก็คนมันกำลังมีอารมณ์ ไม่ตุงก็แปลกแล้ว
ติณภพจำใจต้องเดินกลับมานั่งที่โต๊ะในครัวเพื่อรอให้ลูกชายสงบลงก่อน
นิดาหยิบชุดไดโนเสาร์ขึ้นมาสวม เพราะชุดชั้นในลูกไม้สุดหวิวของเธอถูกอาติณทำขาดหมดแล้ว
เธอพาร่างสวยในชุดไดโนเสาร์ไปที่ตู้เย็นสี่ประตูแล้วกดน้ำเย็น ๆ แก้วใหญ่มาเสิร์ฟอาติณถึงที่โต๊ะ
"ใจร่ม ๆ ก่อนนะคะอา เดินออกไปจะอายเขา สภาพ!"
"แล้วสรุปจะไปเลิกกับไอ้เด็กบอมรึเปล่า ถ้าอยากเป็นเมียอาก็ต้องโสดดิ จะมามีฟงมีแฟนได้ไง"
"หนูขอคิดดูก่อน"
เด็กสาวในชุดไดโนเสาร์เดินขึ้นบันไดไปยังห้องนอนเธอบนชั้นลอย
ส่วนติณภพได้ฟังดังนั้นได้แต่นั่งหน้าเหี่ยว พร้อมกับบางสิ่งก็เหี่ยวด้วย
เลียจนลอยคาลิ้นแต่ยังไม่สิ้นฤทธิ์
เธอบอกเพียง "ขอคิดดูก่อน"