ตอนที่ 62
ความทรงจำ3
อาจเป็นฤทธิ์ยาชาที่หมอเย็บแผลบริเวณปลีน่องซ้าย และใส่เฝือกดามกระดูกนั่นทำให้ เกวลิน ขยับตัวไม่ได้และอ่อนแรงจนหลับไหลไปนาน ได้ยินเสียงหมอกับพยาบาลคุยกับ เตชิน และน้องชายเธออยู่ไม่ไกลนัก แต่เปลือกตาคู่สวยของเธอเหมือนจะหนักอึ้ง จนไม่สามารถที่ลืมตาขึ้นมามองได้
รู้สึกได้เพียงลมหายใจผ่าวร้อนพร้อมเสียงกระซิบที่คุ้นเคยอยู่ข้างหู “หลับซะคนดี ไม่มีอะไรต้องกังวลหรอก”
คำบอกนุ่มทุ้มต่ำแฝงด้วยความอ่อนโยน ก่อนที่ริมผีปากเย็นของเจ้าของเสียงจะกดประทับยังหน้าผากมนของเธออย่างแผ่วเบา สัมผัสจากอุ้งมือหนาที่คุ้นชิน ไล้ยังเรือนผมสลวยเธอช้าๆ ความอุ่นซ่านนั้นแผ่เข้ามาในใจจนเธอเริ่มจะผ่อนคลาย
และหลับใหลไม่ได้สติหลังจากกนั้น
เสียงไวโอลีนบรรเลงเพลงคลาสิคของ Cascades ดังแผ่วแว่วอยู่ไม่ห่าง แสนไพเราะยิ่งนัก นั่นทำให้เปลือกตาคู่สวยของ เกวลิ ปรือขึ้นก่อนจะลืมตามองไปรอบด้าน แสงอาทิตย์ยามเย็นสาดส
