น้ำเหนือเดินตามเทียนหอมเขามาด้านใน ก่อนจะนั่งลงเก้าอี้ด้วยใบหน้าที่เศร้าหมอง แตกต่างจากตอนแรกที่ดูเหมือนจะมีชีวิตชีวาขึ้น
"ตาเหนือ เป็นอะไรลูก ไม่สบายหรือเปล่า
"เปล่าครับ คุณอาครับจะเป็นอะไรไหมครับ ถ้าผมจะขออนุญาตกลับก่อน
"จ้ะ ไม่เป็นไร ดูหน้าซีดๆ กลับไปพักผ่อนเถอะจ๊ะ..
"ครับ...ขอบคุณมากครับ
น้ำเหนือมองหน้าเทียนหอมด้วยสายตาที่ตัดพ้อ ใบหน้าเล็กเมินเฉย ไม่สนใจเขาเลยสักนิด เขาจ้องมองเธออยู่นานก่อนจะเดินออกไปอย่างไร้เรี้ยวแรง ทันทีที่เข้าไปในรถ เขาร้องไห้ออกมาอย่างอดกลั้น เจ็บปวดกับทุกคำพูด ทุกการกระทำที่เทียนหอมมอบให้ ความเสียใจมันเป็นแบบนี้นี่เอง หากแต่ก่อนเขาเคยมอบความรู้สึกแบบนี้ให้กับเธอ เธอเองก็คงจะเจ็บปวดและเสียใจไม่น้อยกับทุกการกระทำของเขา ซึ้งแล้วกับโทษทัณฑ์ที่ได้รับ ไม่อยากจะปล่อยเทียนหอมให้หลุดไปจากมือ แต่จะทำอย่างไรได้ เมื่อคนที่ทำให้เขารู้จักกับความรัก กลับผลักใสให้เขาก้าวเด
