" หึงเป็นเหตุ "

2031 Words

@ 1 เดือน ต่อมา... P.Ther_2 : พาย..พี่มาถึงแล้วนะครับ...รออยู่หน้าหอ.. สติ้กเกอร์รูปหมีส่งหัวใจ..❤️ Prapai : ค่ะ..พายกำลังลงไป.. ช่วงนี้ฉันกับพี่เธียร์ เราไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยมาก...พี่เธียร์คอยมารับมาส่งฉันทุกวัน..ตอนเที่ยงก็มาทานข้าวกับฉันที่โรงอาหาร..บางวันก็ออกไปทานกันข้างนอก...ความสัมพันธ์เราดีขึ้นเรื่อยๆ ...เขาดีกับฉันมาก..ช่วยเหลือฉันทุกอย่าง...เอาใจใส่..และดูแลฉันดีมากๆ ..ฉันรู้สึกดีกับเขามากจนลืมคำพูดทุกคำที่เขาเคยพูดจาแรงๆ ใส่ฉันไปหมด.. "เมื่อไหร่พายจะยอมคบกับพี่สักที "ขอเวลาพายอีกหน่อยนะคะ.. "พายยังไม่เชื่ออีกเหรอว่าพี่ชอบพายจริงๆ ...ตั้งแต่ที่พี่คุยกับพาย..พี่ก็ไม่เคยควงผู้หญิงคนไหนเลยนะ...พายบอกพี่ได้ไหมว่าทำไมพายถึงไม่ยอมคบกับพี่สักที "พายขอโทษนะคะ...พายแค่กำลังกลัว "กลัว..? ..กลัวอะไรครับ..หืม..” เขาเอามือมาลูบหัวฉันเบาๆ ...มันอบอุ่นมากๆ เวลาที่เขาทำแบบนี้ "พายกลัวว่าถ้าพายคบกับพี่ แล้ววันหนึ่งพี่ทิ้งพายไป..พายคงจะรับความเสียใจนั้นไม่ไหว "พาย..พี่จะทิ้งพายได้ยังไงกัน..พี่ชอบพายจะตาย...555 เขาหัวเราะออกมา "ก็พายกลัวนิคะ พายไม่เคยมีแฟนนิ "ก็พี่นี่ไงจะเป็นแฟนคนแรกของพาย.. "พี่เธียร์..ชอบพายจริงๆ ใช่ไหม... "จริงสิครับ "ค่ะ ขอพายคิดอีกสักพักนะคะ "นานแค่ไหน.... "ก็.... "พรุ่งนี้แล้วกัน..พี่จะมาเอาคำตอบ ..พี่เธียร์..ทำไมเร็วจังล่ะคะ "พี่รอมานานแล้วนะพาย..ใจจะขาดแล้วเนี่ย.. "โอเคนะครับ พรุ่งนี้ พี่จะมาเอาคำตอบ...ไปเรียนได้แล้ว "ค่ะ.. @ห้องเรียน... “พาย..ทางนี้... “เฮ้อ..! ฉันถอนหายใจออกมา " ทำไมทำหน้าแบบนี้ล่ะ ทะเลาะกันกับพี่เธียร์เหรอ...มุกดาถามฉัน " เปล่า... " แล้วเป็นอะไร : มุกดา "พี่เธียร์ขอฉันเป็นแฟน “แล้ว??? : มุกดา “แต่ฉันยัง...ไม่….. “หยุด! .. แกอย่าบอกนะว่าแกยังไม่แน่ใจ...แกไปไหนมาไหน จนตัวแถบจะติดกันอยู่แล้ว คนทั้งมหาลัยเขานึกว่าแกเป็นแฟนกันแล้วเนี้ย : มุกดา " มันก็จริง.. แต่ฉันยังกลัวนิ " พาย ถ้าแกชอบเขา แกก็ตอบตกลงไปเลย แต่ถ้าไม่ชอบก็ถอยออกมา..แค่นั้นเอง อนาคตมันจะเป็นยังไงก็ส่วนอนาคตสิ โอเคไหม : มุกดา "อืมมม...รู้แล้ว @ เวลาเลิกเรียน.... “อาจารย์ปล่อยช้าซะมัด.. : มุกดา " การบ้านเยอะมาก อาจารย์เก็บกดมาจากไหนเนี้ย... : มุกดา “บ่นจังเลย…..ทำๆ ไปเหอะ… ระหว่างที่ฉันกับมุกดากำลังคุยกันอยู่ ก็มีเสียงของผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาทักฉัน "น้องพาย .... ..เป็นเสียงของพี่พายุ..ฉันจึงตอบกลับไป "สวัสดีค่ะพี่พายุ... "ครับ...ไม่เจอกันเลยนะครับช่วงนี้..ไม่เห็นน้องพายไปทำงานที่ร้านเลย...อ่ะนี่ขนมเค้กช็อตโกแลตที่พายชอบ..พี่ซื้อมาฝาก พี่พายุยื่นถุงขนมมาให้ฉัน "ขอบคุณมากค่ะ....พายเกรงใจจัง..555 ฉันหัวเราะออกมา..พอดีช่วงนี้ พายเรียนหนักค่ะ เลยขอพี่ฝนพักงานไว้ก่อน... " แบบนี้นี่เอง ... แล้วพายกำลังจะไปไหนเหรอครับ..ให้พี่ไปส่งไหม " พายกำลังจะกลับหอค่ะ...ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวพายกลับเอง.. "เออ..คือ...........น้องพายพอจะมีเวลาว่างไหมครับ...พี่อยากชวนเราไปทานข้าวด้วยกัน... " ไม่ว่าง...! ฉันที่กำลังจะตอบพี่พายุ ก็มีเสียงของผู้ชายแทรกขึ้น ฉันหันไปมองตามเสียง ก็เห็นพี่เธียร์กำลังกอดอกพึงอยู่กับรถหรูของเขา แถมยังทำตาเขียวใส่อีก... " น้องพายยังไม่ตอบเลย แล้วมึงรู้ได้ไงว่าน้องไม่ว่าง : พายุ สองคนจ้องหน้ากัน อย่างกับโกรธกันมา 10 ชาติ ฉันที่เห็นสถานการณ์ไม่ดีเลยพูดขึ้น " เออ..พี่สองคนรู้จักกันด้วยเหรอคะ.. "รู้จักสิ รู้จักดีด้วย... : พายุ "พายนัดกับกูแล้ว..เราจะไปดูหนังด้วยกัน คงไม่ว่างไปกับมึง.. "จริงเหรอครับน้องพาย : พายุ "เออ...ค่ะ พอดีพายพึ่งนึกออกค่ะว่านัดกับพี่เธียร์เอาไว้...ไว้โอกาสหน้านะคะพี่พายุ... พี่เธียร์รีบจับมือฉัน ลากฉันมากที่รถด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว..พอมาถึงก็ยัดฉันเข้าไปในรถทันที ตั้งแต่รถขับออกมา พี่เธียร์ไม่พูดอะไรกับฉันเลย...เขาเงียบมาก.. แถมยังหน้านิ่งสนิท...เหมือนกำลังโกรธฉันเลย "พี่เธียร์เป็นอะไรคะ...โกรธพายเหรอ " หึ.....พี่มีสิทธิ์โกรธพายด้วยหรือไง... "พี่เธียร์โกรธพายจริงๆ ด้วย “....? ... "พายแค่บังเอิญเจอกับพี่พายุค่ะ พี่เขาเอาขนมมาให้พายก็แค่นั้นเอง "ทำไมต้องเอามาให้... "ก็เขาเห็นว่าพายชอบ...สงสัยจะเดินผ่านร้านมั้งคะ…เลยซื้อมาฝาก แต่ก่อนพี่เขาก็ซื้อมาฝากอยู่บ่อยๆ "พายชอบของๆ มันเหรอ "เออ..คือ... "เอาทิ้งซะ... "พี่เธียร์...แค่ขนมเอง “พี่บอกให้เอาทิ้ง… พี่เธียร์หยิบถุงขนมในมือฉัน แล้วโยนออกไปนอกรถ ในระหว่างที่รถกำลังแล่นอยู่....แล้วทำหน้าตาบึ้งตึง…ขบฟันแน่น.. "พี่เธียร์..ทำไมทำแบบนี้คะ "ทำไม? ... เสียดายเหรอ พี่ซื้อให้ใหม่ก็ได้ ซื้อทั้งร้านให้พายก็ยังได้เลย "แต่ขนมนั่น พี่พายุอุตส่าห์ซื้อให้นะคะ มาทิ้งแบบนี้ได้ยังไง...นิสัยไม่ดีเลยนะ ฉันโมโหแล้วนะ เอาแต่ใจเกินไปแล้ว "เอี๊ยดด......!!!.....เขาจอดรถข้างทางทันที "อยากได้ก็ลงไปเอา......ลงไป....!! "ฉันมองหน้าเขาแล้วรีบลงจากรถทันที......ในเมื่อเขาไล่ก็ต้องไปสิ..จะหน้าด้านอยู่มันก็ไม่ใช่….ทำไมโมโหแล้วต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ "หลังจากที่ฉันรถจากรถยนต์คันหรู…เขาก็ขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว "ฉันมองไปรอบๆ ...ถนนเส้นนี้เปลี่ยวมาก อย่าว่าแต่มีรถผ่านเลย แถบจะไม่มีคนเดินผ่านไปมา …แถมยังมืดมากอีกด้วย ฉันกำลังจะหยิบมือถือโทรหามุกดาแต่….. "เห้ย...มือถือ โอ้ยซวยซ้ำซวยซ้อนจริงพระพาย..” มือถือของฉันอยู่ในกระเป๋าสะพาย และด้วยความโมโหที่เขาไล่ฉันลงจากรถ ฉันดันไม่ได้หยิบกระเป๋าลงมาด้วย.. เมื่อไม่สามารถติดต่อใครได้ฉันจึงเดินต่อไปเรื่อยๆ ตามแสงไฟที่มีให้เห็นเพียงน้อยนิด ฉันรู้สึกกลัวมาก ถนนเส้นนี้มืดมากจริงๆ เดินมาสักพักก็รู้สึกเหมือนมีคนกำลังเดินตามฉันอยู่ ฉันจึงรีบเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น และกำลังจะวิ่งหนี "หมับ...!!!...... “จะไปไหนจ๊ะน้องสาว…..ให้พวกพี่ไปส่งไหม "อย่ามายุ่งกับฉัน..ปล่อยนะ ฉันพยายามดึงมือออก ผู้ชายตัวโตขี้เมาสองคนกำลังจับแขนฉันไว้ ยื้อยุดฉุดกระชาก..พยายามจะลวนลามฉัน ฉันกลัวมาก...เลยส่งเสียงร้องออกมา ให้ดังที่สุด " ช่วยด้วย ช่วยด้วย! “ตุบ..!! โอ้ย...” ฉันร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดบริเวณท้องน้อย มันชกลงมาที่ท้องน้อยของฉันทำให้ฉันล้มลงไปกองกับพื้น มือเล็กกอบกุมที่หน้าท้องเอาไว้ด้วยความเจ็บปวด ขนาดที่มัน 2 คนกำลังจะเอามือมาจับที่หน้าอกของฉัน ฉันถีบมันสุดแรง และมันก็ใช้ฝ่ามือหนาตบลงที่ใบหน้าของฉัน จนมีเลือดซึมออกมาที่มุมปากเล็ก “อย่า...!!!!.....ฉันร้องออกมาเสียงดัง..เมื่อเห็นท่าทางหื่นกามของสองคนนั้น… “ตุบ..ตับ...ตุบ..ตุบ... “ไอ้สารเลว.. "พี่เธียร์... ฉันพูดออกมาอย่างอ่อนแรง เขามาช่วยฉัน พี่เธียร์รัวหมัดชกเข้าไปที่หน้าของผู้ชายสองคนนั้น..เขากระทืบมันจนล้มลงไปกองอยู่กับพื้น…พอฉันเห็นเขาสติฉันก็วูบดับไปทันที...ภาพสุดท้ายคือเห็นเขากำลังวิ่งเข้ามาหาฉัน @เธียร์ ผมโมโหมาก ที่ไอ้พายุมันมาตามจีบพายอีก..และพายก็ยังไปรับขนมของมันมา เราทะเลาะกัน...ผมจึงขาดสติและไล่เธอลงจากรถไป...พอผมนึกขึ้นได้ว่าไม่ควรปล่อยเธอไว้แบบนั้น… ก็รีบโทรหาเธอ แต่มือถือเธอดันอยู่ในรถผม ผมจึงรีบวนรถกลับไป ขับมาตามทางเรื่อยๆ สายตาก็มองไปเห็นคนกำลังยื้อยุดฉุดกระชากกัน และมีผู้ชายสองคน กำลังจะทำมิดีมิร้ายผู้หญิง ผมจึงรีบจอดรถลงไปช่วย แต่ที่ตกใจมากที่สุดคือ ผู้หญิงคนนั้นคือ พระพาย คนที่ผม ทิ้งเธอไว้กลางทาง พอจัดการไอ้บ้าสองคนนั้นเสร็จ ผมรีบวิ่งมาหาเธอ ก็พบว่าเธอสลบไปแล้ว แถมมีเลือดออกที่มุมปากด้วย มือยังกุมไว้ที่หน้าท้องของตัวเอง....ผมโมโหตัวเองมาก ทำไมถึงได้ทำอะไรสิ้นคิดแบบนี้ ถ้าเธอเป็นอะไรไป จะไม่ให้อภัยตัวเองเลย @คอนโด เธียร์ ผมพาพระพายกลับมาที่คอนโดของผม ซึ่งไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนได้เข้ามา เพราะผมค่อนข้างหวงพื้นที่ส่วนตัวมาก แต่กับพระพายเป็นข้อยกเว้น "ผมจัดการเช็ดตัวให้คนตัวเล็ก... "ปล่อยนะ...ปล่อยฉัน...” พระพายละเมอ ร้องไห้ออกมาอย่างหนัก มือไม้ปัดป่ายไม่หยุด "พาย..พี่อยู่นี้แล้วไม่ต้องกลัว..ไม่มีใครทำอะไรพายได้แล้ว "พี่เธียร์……เธอลืมตาตื่นขึ้นมามองหน้าผม แล้วโผล่เข้ากอดผมทันที ตัวเธอสั่นมาก คงจะกลัวมากจริงๆ " พายกลัว….สองคนนั้น มันจะ.... "พี่รู้ ๆ ..พายไม่ต้องกลัว มันทำอะไรพายไม่ได้แล้ว..พี่จัดการมันแล้ว ผมกอดเธอและลูบหัวเธออยู่อย่างนั้น...พอเธอเริ่มดีขึ้น…..มีสติมากขึ้น เธอก็นิ่งเงียบไม่พูดอะไร ไม่มองหน้าผมเลยแม้แต่น้อย " พายพี่ขอโทษ..ที่พี่โมโหมากเกินไป จนทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น “พี่หึงพาย หวงพายมาก และก็น้อยใจพาย ที่รับของของมัน พี่กลัวว่าพายจะชอบมัน ไม่ยอมตกลงคบกับพี่ "พี่ขอโทษนะครับ พี่จะไม่ทำอีกแล้ว พายยกโทษให้พี่ได้ไหม ฉันคิดทบทวนสักพัก กับคำพูดเองเขา ที่เขาโกรธจนขาดสติก็คงจะเพราะเขาหวงฉันมากเกินไป..อันที่จริงฉันก็มีส่วนผิดที่ไปรับของของพี่พายุ..จนทำให้พี่เธียร์โกรธมากขนาดนั้น "พายก็ขอโทษนะคะ ที่อารมณ์ร้อนเหมือนกัน... "พายไม่โกรธพี่แล้วใช่ไหม "ค่ะ ขอบคุณที่พี่มาช่วยพายไม่งั้นพายคง.... "ไม่พูดเรื่องนี้แล้วนะ มันผ่านไปแล้ว ฉันเงียบอยู่นานจึงตัดสินใจพูดบางอย่างออกไป ฉันเองที่ไม่ชัดเจน เลยทำให้พี่เธียร์โมโหหึงมากไปหน่อย "พายตกลงนะคะ….เรื่องที่พี่เธียร์ขอพาย "หมายความว่า.... :เธียร์ "พายตกลงคบกับพี่ เราเป็นแฟนกันนะคะ "พายพูดจริงใช่ไหม..ไม่หลอกพี่ใช่ไหมครับ "ค่ะ พี่เธียร์ก้มหน้าลงมาหอมแก้มฉันทันที เขากอดฉันแน่นมาก ยิ้มไม่หุบเลย เหมือนเด็กกำลังดีใจที่ได้ขนมของโปรด " 5555 ดีใจอะไรขนาดนั้นคะ "เป็นแฟนพี่แล้วนะ..ห้ามคุยกับคนอื่น "พี่เธียร์ก็เหมือนกันนะคะ "ครับเมีย "ยังไม่ถึงขั้นนั้นสักหน่อย..แค่แฟนค่ะ "งั้นพี่ขอ...เป็นเมียเลยได้ไหม..พี่อดอยากมานานหลายเดือนแล้ว...นะครับ “พี่เธียร์!!!!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more