ผู้หญิงของพยัคฆ์

บทที่ 8 แวะมาดูเมีย

พยัคฆ์เอาผ้าเช็ดน้ำมาเช็ดตัวให้พิมพ์แล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาปกปิดเรือนร่างให้เธอ พยัคฆ์นั่งรอจนลูกน้องมาถึงแล้วโทรหาเขา เขาจึงสั่งให้เอายาขึ้นมาให้บนห้อง..

พยัคฆ์:"เฮียขอโทษนะพิมพ์ เดี๋ยวเฮียรีบไปจัดการที่คาสิโนก่อน พรุ่งนี้ค่อยคุยกันนะครับ"

พยัคฆ์ก้มลงหอมที่หน้าผากของพิมพ์ แล้วเอายาคุมฉุกเฉินวางไว้ที่โต๊ะหัวเตียง...

ด้านคาสิโนของพยัคฆ์....

พยัคฆ์เดินเข้าไปในห้องVipชั้นบนของคาสิโนเค้า ก็เจอกับเอเดินและรุจนั่งสูบบุหรี่หน้าตาเคร่งเครียด พร้อมกับมีผู้ชายอีก 1 คน ซึ่งเขามองจากด้านหลังก็พอจะรู้ว่าเป็นใคร..

พยัคฆ์:"แ***พวกมึงแกล้งกูหรอวะ แล้วไอ้สัสนี่มาได้ไงมึงอยู่อเมริกาไม่ใช่หรอ .."

"สวัสดีครับคุณพยัคฆ์ มึงทักทายกูแบบนี้หรอวะไอ้เห*้ย แ***กูอุตส่าห์คิดถึงถ่อมาหามึงถึงที่นี่"

"ปกติมึงก็โทรหากูอยู่แล้วไม่ใช่หรอ แล้วมึงจะเสนอหน้ามาทำไมไอ้สารวัตร"

"มึงก็เรียกกูซะเต็มชื่อเลยนะไอ้พยัคฆ์ "

"สรุปเอาสั้นๆมึงมาทำอะไรที่คาสิโนกู"พยัคฆ์นั่งลงที่โซฟาแล้วหยิบบุหรี่ขึ้นมาดูดแล้วเป่าควันใส่หน้าสารวัตร หรือ"วัตร"เพื่อนสนิทอีกคนของเขา..

"กูก็มาตกลงเรื่องค้าอาวุธกับมึงไง มึงจะให้กูโทรคุยรึไง?.."วัตรทำหน้าทะเล้นใส่พยัคฆ์

"มึงก็คุยกับไอ้สองตัวนี้ได้ไม่ใช่หรอวะ แ***กวนตีนกูชิบหายเลย พวกมึง 2 ตัวก็ด้วย เรื่องแค่นี้ยังให้กูมาเคลียร์อีก"พยัคฆ์บ่นให้เอเดนกับรุจ...

รุจ:"กูคุยได้ แต่ไอ้เชี้ยนี่แ***อยากคุยกับมึงไง แล้วมึงจะหงุดหงิดทำไมวะ บ่นยังกะเป็นเมียของพวกกูเลยนะมึง.."

เอเดน:"เออจริง หรือมึงจะสนใจมาเป็นเมียพวกกูก็ได้นะโว้ย กูไม่ติด ฮ่าๆๆ"เอเดนหัวเราะให้กับพยัคฆ์

พยัคฆ์:"มึงไม่ติด แต่มึงจะติดส้นตีนกูสัส"พูดจบพยัคฆ์ก็ถีบเข้าที่ขาของเอเดนทำให้เขาล้มไปหารุจ..

เอเดน:"รุจนายช่วยฉันด้วยนะ ดูสิไอ้พยัคฆ์มันถีบฉันน่ะ เจ็บมากเลย"แล้วเอเดนก็กอดคอรุจด้วยท่าทางอดอ้อน..

รุจ:"อ้าวไ*******นี่มึงก็ทำซะกูขนลุกเลย มึงรีบเลยนะรีบลุกออกจากตีนกูไวๆเลย"

วัตร:"แ***พวกมึงเล่นกันเหมือนเด็กๆไปได้ว่ะ สรุปกูจะได้คุยงานไหมวันนี้"

พยัคฆ์:เออคุยว่ามา "แล้วทั้ง 4 คนก็เริ่มคุยงานกันเรื่องลักลอบค้าอาวุธเถื่อน..จากนั้นก็นั่งดื่มกันต่อสักพักใหญ่ๆ...

พยัคฆ์:"สรุปเอาตามนี้ก็แล้วกัน มึงก็ขนอาวุธมาไว้ที่โกดังกู แล้วเดี๋ยวพวกกูจะเช็คเอง ส่วนเรื่องราคาก็ตามที่ตกลงกันไว้ ดิว"

วัตร:"ดิว เอ้าพวกมึงชนแก้วหรือวะ"

ทุกคนก็ชนแก้วแล้วนั่งคุยเล่นกันต่อสักพัก..

ถ้าพวกมึงขี้เกียจขับรถ ก็นอนในห้องกูนี่แหละพรุ่งนี้พวกกูมีเรียนแต่เช้า ตอนนี้กูขอไปนอนก่อน แล้วพยัคฆ์ก็ลุกขึ้นยืนเต็มตัว แต่ต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บ..

พยัคฆ์:"โอ๊ะ!! แ***เอ้ยทำไมเจ็บแบบนี้วะ"แล้วพยัคฆ์ก็จับที่เอวตัวเองแล้วทำหน้านิ่วคิ้วขมวด...

เอเดน:"หมดกันมาดมาเฟียของเพื่อนกู มึงใช้เอวอะไรรุนแรงขนาดนั้นวะ วันนี้ไปล่อสาวที่ไหนมาอีกล่ะสัส."

พยัคฆ์:"เรื่องของกู มึงไม่เสือกสักวันจะตายไหมสัส แล้วพวกมึงก็รีบๆนอนด้วยกูขี้เกียจปลุก ใครตื่นไม่ทันกูไม่รอนะโว้ย"

แล้วพยัคฆ์ก็เดินเข้าห้องไปปล่อยให้เพื่อนนั่งขำกับท่าทางของเขาตอนนี้..

วัตร:"แ***บ่นเก่งชิบหาย"

เอเดน:"เดี๋ยวมึงก็ชิน ฮ่าๆๆ กูว่าพวกเราแยกย้ายกันไปนอนดีกว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไม่ทันมันเดี๋ยวพวกกูจะไปเรียนไม่ทัน"

ถึงพวกเขาอยู่ในวัยเรียนมหาลัย แต่เป็นมาเฟียทำธุรกิจสีเทาไปด้วยตั้งแต่อายุยังน้อย ด้วยความสามารถของพวกเขาเอง

พยัคฆ์:"ป่านนี้พิมพ์จะเป็นยังไงบ้างวะ ครั้งแรกซะด้วยแ***ล่อเฮียเอาจนดึก พรุ่งนี้เช้าค่อยไปหาก็แล้วกัน"

เช้าวันรุ่งขึ้น....ด้านพิมพ์.

พิมพ์ลืมตาตื่นด้วยเสียงนาฬิกาปลุก เธอขยับตัวบิดขี้เกียจแต่ก็ต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บใจกลางสาว และปวดไปตามเนื้อตามตัว เธอพยายามนึกว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นเพราะเธอเองก็เมาไม่น้อย...จนเธอจำได้ว่าทำอะไรกับพยัคฆ์ลงไป...

พิมพ์:"อ๊ะ!! ซี้ด ทำไมเจ็บแบบนี้เนี่ย เมื่อคืนฉันทำอะไรลงไปทำไมไม่รู้จักหักห้ามใจตัวเองนะยัยพิมพ์ แกอยากเห็นภาพในอดีตเหมือนวันนั้นอีกหรอ ถ้าแกไม่อยากเจ็บก็ต้องรีบถอยออกมานะพิมพ์"

พิมพ์นั่งพูดอยู่กับตัวเอง แล้วลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อจะไปเรียน...

มีเสียงโทรศัพท์เรียกเข้าของพิมพ์..

พิมพ์:"ฮัลโหลเฮียขุน ว่าไงคะ"

เจ้าขุน:"เฮียถึงคอนโดพิมพ์แล้วนะ ลงมาสิเฮียมารับไปมหาวิทยาลัยด้วยกัน"

พิมพ์:"ค่ะ แป๊บนึงนะคะเดี๋ยวพิมพ์ลงไป"

จากนั้นพิมพ์ก็หยิบกระเป๋าแล้วลงไปหาเจ้าขุนข้างล่างที่ยืนรออยู่ข้างรถ...โดยที่พิมพ์ไม่รู้เลยว่า มีรถของพยัคฆ์จอดดูอยู่ไม่ไกลจากตรงนั้น...แล้วเธอก็ขึ้นรถไปกับเจ้าขุน

พยัคฆ์:"แ***เอากับกูทั้งคืน ยังมีหน้ากล้าขึ้นรถไปกับผู้ชายคนอื่นอีก"พยัคฆ์บ่นพึมพำกับตัวเองเบาๆแถมยังกำมือแน่นด้วยความโมโห โดยมีเพื่อนๆนั่งอยู่ในรถด้วย

เอเดน:"มึงมาจอดที่คอนโดน้องเค้าทำไมวะ"

รุจ:"จะอะไรของมันล่ะ ก็คงมาแอบดูน้องเขาล่ะสิมึงไม่น่าถาม"

พยัคฆ์:"พวกมึงไม่ยุ่งสักเรื่องจะได้ไหมสัส ออกรถ"

พยัคฆ์หันไปสั่งคนขับรถ ทั้ง 3 นั่งรถมาด้วยกันจนถึงหน้ามหาลัย แล้วพากันลงจากรถเดินเข้ามาในมหาลัย..

เอเดน:"อ้าว นั่นน้องสาวมึงใช่ป่ะวะ กำลังเดินอยู่กับไอ้อะไรนะ"

รุจ:"เจ้าขุน หนุ่มฮอตของคณะมนุษยศาสตร์"

รุจหันมามองเอเดนกับพยัคฆ์..

พยัคฆ์:"ใครบอกว่าน้องสาวกู แล้วพวกมึงก็รู้เรื่องเขาดีจังนะ"

เอเดน:"อ๋อมึงไม่อยากเป็นพี่เขา แต่อยากเป็นผัวน้องเขาว่างั้น"

พยัคฆ์:"กูขี้เกียจคุยกับพวกมึงว่ะ ตกลงมึงจะเข้าเรียนไหม"

รุจ:"ไปครับคุณพยัคฆ์"จากนั้นทั้ง 3 คนก็เดินเข้าคณะตัวเองเพื่อไปเรียน...

พิมพ์:"ไว้เจอกันตอนเที่ยงนะคะพิมพ์ขอไปเรียนก่อน "

เจ้าขุน:"ครับ เดี๋ยวเฮียมารอที่หน้าคณะนะ"

พิมพ์:"ค่ะ"แล้วทั้งสองก็แยกย้ายกันไปเรียน

หลายชั่วโมงผ่านไปจนถึงตอนเที่ยง...

พยัคฆ์กับเพื่อนเดินผ่านหน้าคณะของพิมพ์ แล้วก็เจอพิมพ์กำลังเดินไปกับเจ้าขุน จึงพากันเดินตามห่างๆ...

เอเดน:"ไม่รู้มึงจะชวนพวกกูมาทำไมไอ้พยัคฆ์ มาเพื่อแอบเดินตามเขาเนี่ยนะ หมดกันมาดมาเฟียเพื่อนกูแอบเดินตามสาว"

พยัคฆ์:"มึงหุบปากแล้วก็เดินตามกูมาก็พอ"

รุจ:"กูละงงกับมึงจริงๆไอ้พยัคฆ์ ปกติมึงก็ไม่ได้สนใจสาวๆป่าววะ ขนาดดาวมหาลัยมึงยังไม่มองเขาเลย แต่มาเดินตามก้นน้องพิมพ์ต้อยๆเนี่ยนะ แอบรักเขาสิ"

พยัคฆ์:"กูไม่น่าชวนพวกมึงมาเลยว่ะ เงียบๆดิเดินตามกูมาก็พอ"

จากนั้นทั้ง 3 คนก็เดินตามพิมพ์มาจนถึงโรงอาหารของมหาลัย เจ้าขุนเดินไปสั่งอาหาร พิมพ์มานั่งรอที่โต๊ะกินข้าว แล้วพยัคฆ์ก็เดินเข้าไปนั่งด้วย...แต่เอเดนกับรุจเดินไปนั่งอีกโต๊ะซึ่งอยู่ไม่ไกลกัน..

พิมพ์:"อ้าวเฮียหวัดดีค่ะ มาทานข้าวหรอคะ"

พิมพ์ยิ้มให้กับพยัคฆ์เหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น...

พยัคฆ์:"เปล่า แค่แวะมาดูเมียว่ามาทานข้าวกับผู้ชายคนไหนที่ไม่ใช่ผัวตัวเอง"

พยัคฆ์ยิ้มมุมปากแบบเจ้าเล่ห์ ...

พิมพ์ถูกใจรีบหันซ้ายหันขวากลัวคนได้ยิน

พิมพ์:"เฮียอย่ามาพูดจามั่วๆแถวนี้นะ จะไปไหนก็ไปอย่ามายุ่งกับพิมพ์ ได้แค่ครั้งเดียวพิมพ์ไม่ถือว่าเฮียเป็นผัวหรอกนะอย่าหลงตัวเอง"

พยัคฆ์:"แล้วถ้าไอ้เจ้าขุนรู้ว่าเฮียกับพิมพ์เอากันแล้ว มันจะทำยังไงน๊า"

พิมพ์:"หยุดความคิดชั่วๆนะเฮีย แล้วเลิกยุ่งกับชีวิตพิมพ์ได้แล้ว หนูเกลียดเฮียได้ยินไหม"

แล้วพิมพ์ก็ลุกขึ้นเดินหนีพยัคฆ์ไป ...