พยัคฆ์:"พิมพ์ทำไมหายมานานจังเลย ปล่อยให้ผู้ใหญ่รอนานๆมันไม่ดีนะ"
พยัคฆ์เดินเข้ามาแทรกกลางระหว่างพิมพ์กับเจ้าขุน ทำให้เจ้าขุนรีบเอามือออกจากการโอบเอวพิมพ์
(คุณเข้ามาแทรกกลางได้ไงก่อนคุณพยัคฆ์ คุณจะทำเหมือนเขาเป็นธาตุอากาศไม่ได้นะ ได้เมียเด็กก็หวงเก่งแบบนี้แหละเนาะ หวงหมดไม่สนลูกใคร ทีตัวเองแพรวพราวเชียว)
เจ้าขุน:"พี่หวัดดีครับ พี่มากับน้องพิมพ์หรอครับหรือว่าบังเอิญมาเจอกัน"
เจ้าขุนถามด้วยความสงสัย...
พิมพ์จึงรีบตอบก่อนพยัคฆ์กลัวเขาจะพูดอะไรออกมาแล้วไม่น่าฟัง..
พิมพ์:"ใช่ค่ะ พอดีรถพิมพ์เสียเฮียเขาผ่านมาเจอ พิมพ์เลยขอติดรถเฮียเขามาด้วย งั้นพิมพ์ขอกลับกับเฮียขุนนะคะ"
พิมพ์ไม่กล้าหันไปมองหน้าพยัคฆ์ ไม่งั้นคงโดนเขาฆ่าด้วยสายตาแน่ อีกอย่างพิมพ์คิดว่าสองสาวที่เข้ามาทักก่อนหน้านี้คงรอพยัคฆ์อยู่จึงไม่อยากกลับไปที่โต๊ะอีก..
พยัคฆ์:"เอางั้นหรอพิมพ์"
ซึ่งเสียงที่พยัคฆ์พูดออกมานั้นมันทำให้พิมพ์
