“ก็พูดดีๆ ก็ได้มั้ยวะ จะหงุดหงิดทำไม ห๊ะ!!” พี่ขุนเขามองหน้าฉันสายตาดุๆ
“ออกไปเลยนะ หนูจะนอน” บอกตามตรงว่าตอนนี้มันหงุดหงิดเอามากๆ เหนื่อยอยากพักผ่อน เพราะพี่ขุนเขาคนเดียวเลย
“ก็นอนไปดิ ใครห้ามเธอ” พี่ขุนเขาพูดพรางเดินขึ้นไปนอนบนเตียง
“หนูอยากนอนคนเดียว” ฉันหันไปจ้องหน้าพี่ขุนเขา แต่ดูสิ เขาทำเมินใส่ฉัน เหมือนว่าเมื่อกี้ไม่ได้ยินที่ฉันพูดเลย
“พี่ขุนเขา ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้นะ” ฉันพูดพรางเดินไปดึงแขนพี่ขุนเขาให้ลุกขึ้น แต่เจ้าตัวไม่ยอมลุก
ฉันพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะหันหลังให้พี่ขุนเขา และเดินออกจากห้อง ฉันไปนอนห้องอื่นก็ได้ ไม่รู้ทำไมต้องมากวนประสาทกันด้วย คนยิ่งเวียนหัวอยู่ ง่วงด้วย มันยิ่งหงุดหงิด
หมั่บ!
ยังไม่ทันที่ฉันจะเดินออกไปจากห้อง พี่ขุนเขาก็วิ่งมาคว้าจับแขนฉันไว้สะก่อน
“จะไปไหน” น้ำเสียงดุๆของพี่ขุนเขาเอ่ยถามฉัน
“หนูจะไปนอนห้องอื่น” ฉันบอกพรางแกะมือพี่ขุนเขาที่จับมือฉัน
