เผลอใจรักเมียเด็ก

รับผิดชอบ

“นะคะคุณอาทิตย์ แก้วขอร้องล่ะค่ะ ช่วยแก้วเถอะนะคะ ฮึก~ฮื่อ~~”

หญิงสาวตัวเล็กยังคงสะอื้นไห้ขอความเห็นใจจากเขา ในสายตาเขาตอนนี้แทบจะระเบิดอารมณ์ออกมา เธอคิดว่าเขาใจดีขนาดนี้เชียว ให้เขาซึ้งใจในความหน้าด้านของเธอ ยอมรับเธอเป็นเมียแถมยังต้องให้เงินก้อนเธอน่ะเหรอ? มีแต่่คนบ้าเท่านั้นแหละที่ทำแบบนั้น

“เธอนี่มันเป็นคนประเภทไหนกัน หน้าไม่อาย”

คำพูดเสียดสีอย่างนึกรังเกียจแบบไม่ปิดบัง แต่ถึงอย่างนั้นแก้วเองก็เตรียมใจมาแล้ว เธอรู้ดีว่าเธอต้องได้ยินคำพูดเหล่านี้ บางทีอาจจะมีมากกว่านี้ด้วยซ้ำ แต่เธอก็ต้องยอม ไม่อย่างนั้นชีวิตเธอก็จบเห่แล้ว!

“สงสารแก้วเถอะนะคะ แก้วจำเป็นจริง ๆ ถ้าคุณอาทิตย์ไม่ช่วยแก้ว แก้วก็ไม่รู้จะหันไปพึ่งใครแล้วค่ะ”

เธอเอ่ยปากขอร้องราวกับจะขาดใจตาย แต่ชายรูปหล่อตรงหน้ากลับมีท่าทีเมินเฉย เขาไม่อยากจะสนใจเธอด้วยซ้ำ ก็แค่เด็กสาวที่ยอมนอนกับเขาเพื่อเงิน แยกย้ายกันไปแล้วก็ยังมาวุ่นวายกับเงินอีก ดูท่าเด็กนี่น่าจะเอาเรื่อง

(คิดว่านอนกับฉันคืนเดียวแล้วจะมาเรียกเงินเป็นล้านงั้นเหรอ? ฝันกลางวันอยู่หรือเปล่าวะ!)

“ไม่มีทาง”

“แก้วขอร้องเถอะนะคะ งะ งั้นแก้วจะทำงานใช้คืนให้ แก้วขอแค่ระยะนี้คุณอาทิตย์ช่วยแก้วหน่อยเถอะนะคะ แก้วสามารถทำงานทุกอย่างได้ งานบ้านก็ได้ค่ะ กะ แก้วจะอยู่เงียบ ๆ ไม่ทำให้คุณอาทิตย์ลำบากใจเลยค่ะ”

หญิงสาวคลานเข่าเข้ามาใกล้คนที่นั่งอยู่บนโซฟามากยิ่งขึ้น เธอจะขอร้องเขาจนกว่าเขาจะเมตตา หากถามถึงศักดิ์ศรีงั้นหรือ? เธอไม่มีมันมานานแล้ว เธอไม่สนว่าเขาจะมองเธอดูทุเรศและน่าเวทนาสักแค่ไหน หากมันแลกกับการได้ออกจากบ้านหลังนั้นเธอยินดี! หากไม่สามารถขอความช่วยเหลือจากเขาได้ เธอจะถูกน้าแท้ ๆ ของตัวเองผลักลงนรกให้ไปเป็นเมียน้อยไอ้เสี่ยบ้าตัญหานั่น!

“ฉันมีเงินจ้างแม่บ้านเยอะแยะ ไม่จำเป็นต้องรับเลี้ยงเธอให้มาทำงานแบบนั้น” อาทิตย์หัวเราะคล้ายกับเย้ยหยันคนตัวเล็กที่อยู่ตรงหน้า

ยอมรับว่าเขาชื่นชอบร่างกายของเธอในคืนนั้น แต่นิสัยแบบนี้ไม่ไหวจริง ๆ วิ่งโร่มาขอให้อดีตลูกค้ารับเลี้ยงเป็นเมียอีกคน แถมยังอยากได้เงินก้อนจากเขาอีกต่างหาก มีแต่เสียกับเสีย แบบนี้คนที่ทำธุรกิจแบบเขาควรจะเสี่ยงงั้นเหรอ? ไม่มีทาง…

“งั้น งั้นให้แก้วทำอย่างอื่นก็ได้ค่ะ” หญิงสาวลนลาน ดวงตากลมมองซ้ายขวาราวกับว่ากำลังใช้ความคิด เมื่อนึกบางอย่างได้เธอก็สูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ก่อนจะยอมทำเรื่องที่ตัวเองไม่อยากจะคิดว่าจะมีวันได้ทำ แต่เธอต้องยอม

มือเรียวยกขึ้นลูบต้นขาแกร่งของชายหนุ่ม ก่อนจะเอ่ยเสียงเว้าวอน “ให้แก้วดูแลคุณอาทิตย์แบบคืนนั้นก็ได้นะคะ นะคะ”

“เหอะ”

ให้ตายเถอะ ที่เขามองเธอนั้นไม่ผิดเลยจริง ๆ ยัยเด็กที่อายุห่างเขายี่สิบกว่าปีเผยความคิดในหัวออกมาแล้วนี่ ก็แค่อยากขึ้นเตียงกับเขา ถึงขั้นวิ่งโร่มาร้องไห้โฮเรียกคะแนนความน่าสงสาร ช่างไม่มีความละอายเหลืออยู่จริง ๆ

“เธอคิดว่ามันคุ้มสำหรับฉันงั้นสิ?”

“…” แก้วถึงกับเงียบกริบ เมื่อมองเจ้าของใบหน้าคมคายตรงหน้า ดวงตาคู่นั้นมองจ้องลึกเข้ามาที่เธอจนเกิดกลัว ใบหน้าเขาไม่ฉายอารมณ์ใด ๆ ออกมาเลยสักนิด มีเพียงความเย็นชา เย็นชา แล้วก็เย็นชา…

“ฉันต้องจ่ายเงินให้เธอล้านหนึ่ง ให้เธอมาผ่อนคืนฉัน ในขณะที่ฉันก็ต้องรับเลี้ยงเธอไว้อีก สาวน้อย ไม่มีคนโง่ที่ไหนเขาทำหรอกนะ”

เขาดับความหวังของเด็กสาวลงในทันที เธอก็แค่หนึ่งในผู้หญิงคนหนึ่งที่อยากเป็นเมียเขานั่นแหละ แต่อย่าฝันนักเลย คนแบบเขาไม่มีทางเอาเด็กผู้หญิงแบบนี้มาเป็นเมียออกหน้าออกตาเด็ดขาด

“ไสหัวไปซะ แล้วอย่าเสนอหน้ามาอีก”

เขาเอ่ยเสียงแข็งพร้อมกับปัดมือเธอทิ้งไปอย่างไม่ใยดี มือหนายกขึ้นกระชับสูทให้เรียบร้อย เขาเสพติดการเก๊กท่าให้ดูดีไร้ที่ติอยู่ตลอดเวลา

หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าอีกครั้ง ในเมื่อเธอพยายามอ้อนวอนอย่างทุเรศทุรังขนาดนี้เเล้วยังไร้ผล ตอนนี้เขาอาจจะมองเธออย่างนึกรังเกียจ หลังจากนี้ไปเขาคงจะโครตเกลียดเธออย่างไม่ต้องสงสัย!

“งั้นถ้าคุณอาทิตย์ไม่ช่วยแก้ว แก้วก็จะไปป่าวประกาศให้คนเขารู้ว่าคุณนอนกับแก้วแล้วไม่รับผิดชอบ” คำพูดสิ้นคิดหลุดออกจากปากหญิงสาว ใช่! ต่อให้มันจะเป็นคำพูดสิ้นคิดแค่ไหนแต่เธอก็ไร้ทางเลือกแล้ว

“เธอกล้า?” เขาอยากจะจับคนตรงหน้าเหวี่ยงออกไปด้วยซ้ำ แต่ทว่าเขากลับไม่ทำแบบนั้น เพราะภายนอกเขาดูเป็นคนนิ่งและจิตใจดี แต่เปล่าเลย… เด็กนี่มาท้าทายคนแบบเขา กล้ายื่นข้อเสนอแบบนี้ เธอคงไม่รู้ว่าเธอเล่นกับไฟอยู่สินะ

“กล้าค่ะ ไม่มีอะไรที่แก้วไม่กล้า แก้วแค่อยากให้คุณรับผิดชอบ แก้วมีรูปคุณตอนอยู่ในห้องด้วย คุณคงไม่อยากให้มันหลุดไปใช่ไหมล่ะคะ?” แก้วฝืนใจแข็งสุดชีวิต นี่เป็นครั้งแรกที่เธอต้องหน้าด้านหน้าทนขนาดนี้!

“อยากเป็นเมียฉันมากจนถึงขั้นขู่ฉันงั้นเหรอ? เธอนี่ ไม่ใสเหมือนหน้าตาเลยสักนิด”

“…”

“อยากเล่นแบบนี้กับฉันใช่ไหม?” คิดว่าคนแบบเขาจะยอมให้เธอขู่เล่น ๆ งั้นสิ แล้วเราจะได้รู้กันว่าสิ่งที่เธอวิ่งเข้ามามันไม่ใช่สวรรค์ แต่เป็นนรกบนดินต่างหาก…

.

.

.

“ว้าว~~ ไอ้แก่ที่แกนอนด้วยมันใจป๋าขนาดนี้เชียว”

“…”

แก้วไม่สนใจจะฟังเสียงที่น่ารังเกียจนี้อีกต่อไป เธอรีบเก็บข้าวของที่จำเป็นออกมาจากบ้านหลังนี้ในทันที เธออยากออกไปใช้ชีีวิตของเธอสักที ขอให้เงินหนึ่งล้านนี้ไถ่ชีวิตที่หดหู่นี้ของเธอ เธอไม่กลัวกับโลกใหม่ที่เธอกำลังจะไปเจอเลยสักนิด ต่อให้มันจะเป็นยังไงเธอก็จะผ่านมันไปให้ได้ อย่างไรเสียก็ต้องดีกว่าอยู่ตรงนี้แน่นอน

“น้าก็ได้เงินครบแล้ว หนูหวังว่าน้าจะไม่มายุ่งเกี่ยวกับชีวิตหนูอีก” น้ำเสียงที่เปล่งออกมาล้วนไม่หลงเหลือความอาวรณ์ใด ๆ แม้เพียงนิดเดียว คนที่รีดไถเธอและข่มเหงเธอแบบนี้ ไม่ควรค่าเลยสักนิด

“แน่นอน ขอให้ไอ้แก่ที่มันรับเลี้ยงแกเลี้ยงให้ดี ๆ ล่ะ อย่าบากหน้ากลับมาหาฉันก็เเล้วกัน”