หลังจากที่อนาวิลขับรถออกจากบ้านไปแล้ว ปลายฝนที่ปลอบขวัญลูกจนหยุดร้องไห้ เธอจึงเดินออกมาที่ห้องโถงของบ้านอีกครั้ง ก็พบกับคิมหันต์ที่อยู่ในอาการเลือดออกกบปาก จึงรีบวิ่งเข้ามาประคองพาไปนั่งบนโซฟาด้วยกัน "พี่คิม เจ็บมากไหมคะ?" ฝ่ามือเรียวนุ่มจับแก้มเขาอย่างรู้สึกผิด เธอเป็นสาเหตุทั้งหมดของเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ "นิดหน่อยครับ พี่ไม่ได้เป็นอะไร" คิมหันต์ยิ้มส่งให้เมื่อเห็นสีหน้ากังวลใจของปลายฝนที่ส่งผ่านมาให้กัน "เพราะฝนแท้ ๆ ที่ทำให้พี่กับพี่วิลต้องมีปัญหากัน ฝนไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เลย" "ช่างมันเถอะ มันอยากเข้าใจแบบไหนก็ช่างมัน ไม่มีมันพี่ก็อยู่ได้ มันไม่โกรธพี่นานหรอก เดี๋ยวพี่กับมันก็กลับมารักกันเหมือนเดิม" "แต่เขาก็เข้าใจพี่คิมกับฝนผิดไปมากเลยนะ เขาคิดว่าเราเป็นชู้กันลับหลังเขาซะอีก" "ฝนอย่าไปสนใจคำพูดของมันเลย เราไม่ได้เป็นอย่างที่มันกล่าวหา เรารู้ตัวเองดีกว่าใครไม่ใช่หรือไง" "ฝ