ปลายฝนไม่สนใจจะเดินไปชักชวนให้อนาวิลเข้ามาภายในบ้าน จนชายหนุ่มต้องยืนอยู่หน้าบ้านจนรุ่งสาง ใบหน้าที่โดนยุงกัดต่อยจนมีรอยแดง ไม่เว้นแม้กระทั่งตามคอและแขนทั้งสองข้าง นางพิจิตราที่เดินออกจากบ้านมาเพื่อไปตลาดถึงกับงุนงงกับภาพที่เห็น แต่สภาพนี้ก็สมควรแล้วล่ะอยากทิ้งหลานทิ้งเหลนน้อยของนางก่อนทำไม
"คุณไม่เข้าบ้านไปล่ะ นี่มันเช้าแล้วนะ"
"คุณน้า ฝนเขาไม่ได้อนุญาตให้ผมเข้าไปครับ ผมเลยไม่กล้า"
"ช่างเถอะ ฉันไปตลาดก่อนนะ เชิญยืนตรงนี้ตามสบายเลย เดี๋ยวชาวบ้านเขาก็แห่มาดูคุณหรอก" ว่าจบนางก็ถีบจักรยานคู่ใจเข้าไปอีกซอยของหมู่บ้าน อนาวิลยังคงยืนจ้องมองประตูบ้าน ไม่มีทีท่าว่าจะเปิดออกมาเลยสักครั้งอย่างรู้สึกน้อยใจนัก
ปลายฝนที่จ้องมองชายหนุ่มจากหน้าต่างห้องนอนได้แต่ส่ายหน้าให้เบา ๆ เธอไม่ได้ใจร้ายกับเขา ชักชวนเข้าบ้านพร้อมกับคิมหันต์แล้วแต่ไม่เข้ามาเอง เพราะฉะนั้นเธอก็ไม่ผิดเหมือนกัน
ประตูบ้านถูกเปิดออกท
