คริสเตียนช้อนร่างเล็กขึ้นไว้ในอ้อมแขน อุ้มเธอกลับเข้าไปในห้องนอนอันโอ่อ่าของเขาและวางหญิงสาวลงบนเตียงหนานุ่มทรงกลม ขาทำราวกับมัทรีเป็นเจ้าสาวที่เข้าห้องหอในคืนแรกและนอกบานประตูห้องประดับด้วยม่านสีครีมที่เปิดกว้างนั้นคือภาพทิวทัศน์ของกรุงปารีสในยามย่ำค่ำ
“คริสเตียน...”
ร่างแน่งน้อยอ่อนระทดระทวยเมื่อชายหนุ่มวางเธอลงบนเตียงนุ่ม แผ่นหลังของเธอเอนราบลงบนฟูกหนาที่ผิวสัมผัสละมุนดุจกำมะหยี่ คริสเตียนทาบร่างของเขาลงมาแต่หญิงสาวกลับไม่ได้รู้สึกว่าหนักอึ้ง ตรงข้ามเธอมีความสุขอย่างประหลาดที่ได้อยู่สองต่อสองกับเขาตอนนี้ เวลานี้ ในปารีส นครในฝันแม้จะอยู่ท่ามกลางกลิ่นไอของความไม่เข้าใจที่คุกรุ่นมานานระหว่างเธอและเขา
คริสเตียนถอนหายใจ เขาอยู่เหนือร่างเล็กและมองดวงหน้าสวยหวานอย่างพินิจพิจารณา วันนี้แม็คดาลีนยังคงงดงาม ใบหน้าของเธอเปล่งปลั่งด้วยประกายสีแดงเข้มจากปากจิ้มลิ้มที่นายทหารหนุ่มเริ่มชินตา
“แม
