ร่างบางในชุดกระโปรงยาวผ้าฝ้ายที่หลวมโพรกเล็กน้อยค่อย ๆ บรรจงจัดดอกไม้ลงแจกันขณะดวงตาสีน้ำตาลคู่งามเหม่อมองออกไปยังทิวทัศน์ของมหาสมุทรแปซิฟิกยามเช้าที่แสงแดดสาดส่องลงกระทบริ้วคลื่นเล็ก ๆ บนแผ่นน้ำเกิดเป็นประกายระยิบระยับงดงามและบ่อยครั้งที่ใบหน้าสวยหวานก้มลงมองดูหน้าท้องที่ยื่นออกมาน้อย ๆ เมื่อรู้สึกถึงแรงกระตุกจากอีกชีพจรภายใน
รชนิชลอดที่จะอมยิ้มไม่ได้เมื่อเห็นความเปลี่ยนแปลงที่ค่อย ๆ เป็นไปของร่างกายหลังจากวันนั้นที่เธอเดินทางออกจากลาสเวกัสและมุ่งหน้ามายังแซนดิเอโกอย่างไร้จุดหมาย หากก็โชคดีที่เธอได้พบกับเจ้าของร้านดอกไม้บนถนนไบรท์ตันในเขตโอเชียน บีช ซึ่งเป็นหญิงวัยสี่สิบกว่าที่ให้ที่พักพิงและงานแก่ผู้หญิงไร้ที่อาศัยซึ่งระหกระเหินมาไกลโดยไม่รู้ชะตากรรมข้างหน้า นับจากวันที่คาร์ลอสผลักไสเธอไปจากชีวิตของเขาก็ผ่านมาสี่เดือนแล้วและนับเป็นห้วงเวลาแห่งความทุกข์มากที่สุดในชีวิตของเธอ
แรกทีเดียว
