“นินี...นั่นนินีใช่มั้ย?”
เสียงที่ดังมาตามสายทำให้หญิงสาวชะงักงัน แม้ไม่ได้เจอกันนานแต่เธอก็ยังคุ้นจำกับน้ำเสียงนั้น
“อัค...นี่...นินีเองนะ ตอนนี้อัคอยู่ที่ไหน”
“แล้วนินีล่ะ...ตอนนี้อยู่ที่ไหน”
“อยู่ที่หน้าโรงแรม...เอ้อ...เดอะเวเนเชี่ยน...อัคนัดให้มาที่นี่ใช่มั้ย”
“ใช่...เข้ามาข้างในสิ...ไปที่ล็อบบี้แล้วบอกพนักงานว่าต้องการพบแขกที่ชื่อออกัสต์”
“ออกัสต์?” รชนิชลเสียงสูง
“มันเป็นชื่อที่เพื่อนผมเรียกเวลาอยู่ที่นี่...ผมรออยู่ที่ห้องนะ”
สัญญาณขาดหายไปกะทันหันและรชนิชลก็ยังงุนงงกับสิ่งที่เธอต้องเผชิญตอนนี้ วรรษมลอาจทำความตกลงกับอัครพลเรื่องใช้หนี้แล้วจริง ๆ เพราะไม่อย่างนั้นเขาคงไม่รู้หรอกว่าเธอมาที่นี่เพื่อเป็นตัวแทนของพี่สาว
ร่างเล็กบอบบางก้าวเข้าไปในโรงแรมอันหรูหราแม้ประหม่ากับการเข้ามาในสถานที่อันตระการตาที่ได้รับการออกแบบให้มีคลองเล็ก ๆ คล้ายเมืองเวนิซหากมันก็ทำให้เธอเพลิดเพลินและ
