“คาร์ล...อา...อา”
รชนิชลร้องครางเสียงปร่าและกอดร่างหนาไว้แน่นเมื่อเธอได้ก้าวข้ามสะพานแห่งดวงดาวสู่สุดขอบของจักรวาลอันไกลโพ้น แทบจะพร้อม ๆ กันกับชายหนุ่มที่ส่งเสียงคำรามในลำคอเมื่อความสุขสมไหลบ่าออกจากแก่นกายหนาที่แข็งชันเต็มที่
“นีนี่...พระเจ้า...นีนี่...”
น้ำเสียงห้าวลึกยังดังแผ่วขณะชายหนุ่มซุกซบใบหน้าลงกับร่องอกอิ่ม รชนิชลโอบแขนรอบคอของเขาไว้แน่นราวกับไม่อยากให้ห้วงเวลานี้ผ่านไปทั้งที่ก่อนหน้าเธอทั้งอัดอั้นและเจ็บปวดหัวใจทุกครั้งหลังจากบทพิศวาสของคาร์ลอสผันผ่าน หากแต่ยิ่งนับวันหญิงสาวก็เริ่มรู้สึกถึงความผูกพันที่กำลังร้อยรัดตัวเธอไว้กับเสน่ห์ของเขา ในเวลานั้นที่หญิงสาวได้กลิ่นกุหลาบเจือจางในน้ำอุ่น เขาคงชอบกลิ่นนี้เพราะแม้แต่เทียนหอมก็ยังเป็นกลิ่นเดียวกัน ชายหนุ่มเคยถามเธอเกี่ยวกับตำนานดอกกุหลาบ เธอจดจำมันได้เสมอ
“ถ้าเป็นอย่างตำนานที่คุณเล่ามันก็เป็นดอกไม้ที่เกิดจากความเศร้าและการสู
