10
[ภาขวัญ]
พลาดพลั้ง
ฉันมองหน้าเขาแล้วเม้มปากแน่น ความโกรธแค้นถูกลืมไปชั่วขณะ และไม่พอแค่นั้น... ยังร่่านส่งมือไปลูบหน้าอกเขาด้วย
จนมือหนากระชากแขนฉันให้ลุกขึ้นนั่งควบตัก ก่อนจะประคองแก้มจูบอย่างดูดดื่ม เขาเร่งเร้ากดหลัง เขาสอนฉัน แต่ไม่นานเราก็เป็นไปโดยธรรมชาติ ความร้อนระอุข้างในมันสั่งการให้ฉันโหยหาและทำทุกสิ่งโดยสัญชาตญาณ
ฉันร่อนหาจุดรู้สึกดีทะยานหาความสุขที่มากกว่านี้ แต่ขณะที่กอดคอหนา มือใหญ่ก็รวบรั้งผมลงทันทีจนหน้าฉันแหงนขึ้นมองเพดาน
เขารุนแรงกับฉันใช้ริมฝีปากร้ายดูดขบตามซอกคออย่างกระหาย ทั้งกัดปลายคาง ทั้งขบติ่งหู จนฉันร่อนเอวเร่าๆสู้เบียดเสียดเนินชายอย่างไม่มีใครยอมใคร
อยู่ๆก็เสียวขึ้น เสียวขึ้น เหมือนมีอะไรจะปะทุออกมา
"เร็ว"
"เร็วอีก"
"มะ ไม่ไหวแล้ว มันจะออกมาแล้ว อื้อ~"
ฉันทำตามคำสั่งพร้อมกับมือเขาที่ขยุ้มผมเต็มกำมือ ลงน้ำหนักดึงจนฉันแทบจะหงายหลัง แต่แปลกที่จังหวะ
