ตอนที่2🥃ขายตัว
994 Words
วันเสาร์
บ้านสลัมท้ายซอย
บ้านไม้เก่าผุพัง อยู่ลึกจนถึงสุดซอย เป็นที่อยู่อาศัยของสองพ่อลูก โดยผู้เป็นพ่อมีอาชีพเก็บขยะขาย ด้วยรถซาเล้งคันเก่า ส่งเสียลูกสาวคนเดียวให้เรียนหนังสือ เวลาเที่ยงวัน ก็มักจะซื้อกับข้าวแกงถุงมากินพร้อมกัน
"พ่อคะ หนูเรียนจบแล้วนะ" บีบี สาวน้อยส่งยิ้มน่ารักให้ผู้เป็นพ่อ "ดีใจไหมคะ"
"ดีใจสิ ลูกสาวพ่อเก่งอยู่แล้ว"
"คือหนูคิดว่าจะไม่เรียนต่อมหาวิทยาลัยแล้วนะคะ ถึงแม้ว่าโรงเรียนจะให้ทุนการศึกษา"
"ทำไมล่ะ!"
"หนูอยากออกมาหางานทำ ช่วยพ่อหาเงินมากกว่า ช่วงนี้พ่อก็ไม่ค่อยสบาย"
ทำงานหนักจึงทำให้ร่างกายเสื่อมสภาพ ผู้เป็นพ่อมักล้มป่วยแต่ก็ไม่ยอมไปโรงพยาบาล บอกว่าเสียเวลาหาเงิน เพราะมีรายได้จากการเก็บขยะตามริมทาง เพื่อประทังชีวิตและพยุงค่าใช้จ่าย
"เรียนต่อเถอะนะ ถือว่าพ่อขอ"
"แต่หนู..."
"ได้ทุนเรียนฟรีดีจะตายไป มองดูคนอื่นที่เขาอยากเรียน แต่ไม่มีโอกาสได้เรียนสิ พ่ออยากให้บีบีเรียนจนจบปริญญา มีงานมีการที่ดีทำ คนเก่งอย่างลูก ต้องมีบริษัทมาจ้างแน่นอน"
ผู้เป็นพ่อไม่อยากเห็นลูกสาวลำบาก ตัวเองยอมตรากตรำทำงานหนัก เพื่ออยากให้ลูกมีอนาคตที่ดี หลายปีผ่านไป ตั้งแต่บีบีอยู่เพียงประถม ผู้เป็นภรรยาก็ติดหนี้นอกระบบ จากนั้นก็หอบเงินหนีหาย ทิ้งหนี้สินภาระให้ตัวเองเป็นคนชดใช้ จำต้องกัดฟันฝืนทนจนถึงทุกวันนี้
'แค่กๆ แอ่กๆ'
เสียงของพ่อไอตลอดทั้งวัน เพราะป่วยไม่ยอมไปโรงพยาบาล แต่บีบีเข้าใจทุกอย่าง ถ้าไปโรงพยาบาลรัฐจะต้องรอคิวนาน บางทีก็ใช้เวลาทั้งวัน จนไม่สามารถไปเก็บขยะขาย จ่ายเงินหนี้สินนอกระบบที่ส่งดอกรายวัน สาวน้อยเปิดดูกระเป๋าสตางค์ เหลือเงินเพียงหนึ่งร้อยบาท
ตึก ตึก ตึก
บีบี ตัดสินใจหยิบเงินที่เหลือ นำมาซื้อยาที่ร้านขายยา บอกกล่าวอาการกับเภสัช
สุดท้ายเหลือเงินติดตัวเพียงสิบห้าบาท บังเอิญเดินสวนทางกับเพื่อนสนิทอย่างนุ่น จึงระบายเรื่องนี้ให้ฟัง
"ให้ยืมเงินเอาไหม เผื่อพ่อป่วยหนัก จะได้พาไปคลินิกแถวนี้ไง" นุ่นบอก
"ไม่เอาหรอก เธอเองก็ไม่ได้มีเงินมาก"
"ตอนนี้ยังไม่มี แต่อีกชั่วโมงนึงก็มีแล้ว"
"จะรับงานอีกแล้วเหรอ"
"อืมมม ดีนะประจำเดือนหมดไว ไม่อย่างนั้นอดตายแน่ นั่นไง...ลูกค้าที่นัดเอาไว้"
นุ่นสั่งให้บีบีนั่งรอศาลาริมทางกลางหมู่บ้าน ส่วนเธอขึ้นรถเก๋งไปกับชายปริศนา ชั่วโมงกว่าก็กลับมา ใบหน้าดูเหนื่อยล้า
"ช่วงนี้โดนต่อราคาสุดๆ" นุ่นบ่น "แต่ก็ยังดีที่ได้มาหนึ่งพันบาท เธอเอาไปห้าร้อยนะ"
"แต่..
"เอาไปใช้ก่อนเถอะ มีเมื่อไหร่ค่อยมาคืน"
"ขอบใจมากนะ เดี๋ยวอีกไม่กี่วันจะไปหางานพิเศษทำ ปิดเทอมอยู่เฉยๆ คงไม่ได้"
"แล้วจะไปทำงานอะไร"
"ก็อาจจะไปล้างจานตามร้านก๋วยเตี๋ยว"
นุ่นพยักหน้าเห็นด้วย สองสาวเดินจูงมือกันเดินกลับเข้าหมู่บ้าน ก่อนแยกย้ายกันไปคนละทาง เสียงเรียกของแม่ค้าที่ปั่นจักรยาน ตะโกนเรียก "บีบีลูก" ป้าส่งยิ้มให้
"สวัสดีค่ะป้าสายใจ" สาวน้อยยกมือไหว้
"เมื่อไหร่จะเอาหอยจูบมาขายอีก ช่วงนี้ลูกค้ามาถามหาที่ตลาดเยอะเลย"
"หนูกำลังปิดเทอมค่ะ ช่วงก่อนสอบเลยไม่มีเวลา แต่เดี๋ยววันนี้จะลองไปหามาให้นะคะ"
"ได้แล้วก็เอาไปให้ป้าที่บ้าน เรื่องเงินจะคิดเท่าไหร่ก็ว่ามาเลยนะ"
"ได้ค่ะป้า"
เพราะนิสัยน่ารักเรียบร้อยอ่อนหวาน ต่อให้เธอจะมีเพื่อนสนิทที่ถูกรังเกียจ แต่ผู้คนในหมู่บ้านก็รู้ดีว่าบีบี ไม่ได้มีจุดด่างพร้อยแม้แต่น้อย
ริมธาร
จ๋อมมม แจ๋มมม
บีบี รีบวิ่งกลับบ้าน เพื่อหยิบกระบุงเดินลัดเลาะน้ำตามริมทาง หาหอยจูบไปขายให้ป้าแม่ค้าในตลาด แต่วันนี้แดดร้อนจัดจึงทำให้ลื่นไถล
"ว้ายยยย!" สาวน้อยตกใจจมลงในน้ำ กว่าจะโผล่พ้นเกาะขอบหินลำธาร ก็เหน็ดเหนื่อยเอาการ ทว่า..."บะ บ้าาา!"
เพราะสวมใส่กระโปรงสั้น ร่วงไถลตัวจึงทำให้กางเกงในถูกดึงถอนจากกระแสน้ำ บีบีตกใจมากมองหาเลิ่กลั่ก ถ้ากลับขึ้นฝั่งโดยไม่สวมใส่กางเกงใน คงจะเป็นอะไรที่น่าอายหนัก หากมีลมพัด ซวยแน่ๆ!
ริมห้วย
"ปลาแม่งไปไหนหมดว่ะ นั่งมาสองชั่วโมงแล้วไม่แดกเหยื่อกูเลย! หรือวันเสาร์..ปลามันหยุด" มวยชอบมานั่งตกปลาแล้วแต่อารมณ์ เบ็ดราคาแพงเริ่มกระตุก ด้วยความดีใจจงลุกขึ้นยืน แต่พลาดท่าปลาดิ้นหนีโดดลงน้ำ
มีเพียงเศษผ้าที่ลอยติดเบ็ดขึ้นมา
"อะไรวะ" มวยงุนงง หยิบขึ้นมาดู ปรากฏว่าเป็นกางเกงในสีชมพูน่ารัก "เชี่ยยย!"
"พะ พี่คะ" เสียงเล็กเรียก พร้อมกับเดินทวนน้ำลัดเลาะเข้ามาหา
"อย่าบอกนะว่านี่ของเธอ.."
"หนูขอคืนด้วยค่ะ"
"ว่ายน้ำยังไงให้กางเกงในหลุด?"
"รบกวนช่วยโยนลงมาในน้ำให้หน่อยได้ไหมคะ พี่อย่าถือแบบนั้นสิ! มะ มันน่าอาย"
บีบีแทบอยากจะเอาหน้าแทรกแผ่นดินหนี มุดน้ำลึกลงไปในธรณีเพราะอายมาก คงเพราะกางเกงในราคาถูกหย่อนยาน จึงทำให้ขายหน้า
มวยกระตุกยิ้มร้าย พูดเสียงดังฟังชัด
.
.
"กางเกงในเล็กขนาดนี้...โหนกก็คงจะเล็ก เม็ดคงจะอันนิดเดียว แบบนี้ตอนโดนเด้าคงเจ็บน่าดู"
"!!!!"
- Writer
