แก้มใสไอเพราะสำลัก เธอขย้อนน้ำลายออกมาเพราะส่วนหัวแทงลึกเกินไป แต่คนที่อยากลงโทษเธอก็ไม่ปรานี เขายังคงยัดเอ็นคาปากเธอไว้ มันเต็มแน่น คับปาก แต่เด็กสาวก็พายามดูดกลืน และเลียอย่างเอาอกเอาใจ กระทั่งเขาถอยออกไปนอนแผ่หลาลงข้างเธอ แก้มใสรีบลุกขึ้นนั่งคุกเข่าอยู่ข้างเขา เด็กสาวเช็ดปากและปาดน้ำตาให้ตัวเอง เธอนั่งรอว่าเขาต้องการอะไรเพิ่มไหม หรือจะให้เธอทำอะไรให้อีกหรือเปล่า
“พรุ่งนี้ไปบ้านไร่ด้วยกัน”
เพราะรู้ว่าไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ เพราะรู้ว่าไม่อาจขัดใจเขาได้ และไม่มีสิทธิ์ถามอะไรทั้งนั้น ดังนั้นคำตอบเดียวที่แก้มใสจะตอบได้คือ “ค่ะ”
“ไปปิดไฟนอนได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องไปแต่เช้า”
“เอ่อ…คุณวาไม่กลับไปนอนห้องเหรอคะ” เพราะเขาบอกทั้งที่ยังนอนหลับตาอยู่ แก้มใสจึงต้องถาม ปกติเขาไม่นอนกับเธอ
“ฉันบอกให้ปิดไฟนอน” ทิวาลืมตามองหน้าเด็กสาว สายตาของเขาดุจนแก้มใสต้องลนลานลงจากเตียงไปปิดไฟ ก่อนจะกลับมานอนลงบนเตียง โ
