@อีกฝากทางฝรั่งเศส
ล่าขมวดคิ้วแน่น มองหน้าจอโทรศัพท์ในมือ ใจแทบขาดเมื่อนึกถึงเธอที่ไม่ยอมให้โทรหา และแม้เขาจะพยายามโทรไปกี่ครั้งเธอก็ไม่รับ สายตาคมตวัดจากหน้าจอขึ้นไปมองน้องชายตัวดีที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ข้างกันอย่างหงุดหงิด
“แผนเหี้ยอะไรของมึง เมียกูงอนแล้วไอ้เวร!!”
“อ้าวพี่ชาย มึงทำตามเองนะ จะมาโทษกูได้ยังไง”
“แม่ง”
“ไฟลท์บินกลับตีสี่ กว่าจะถึงไทยคงเกือบเย็น ใจขาดแน่มึง” คลื่นพูดเย้ย เขาหลุดหัวเราะออกมากับสีหน้าคิดไม่ตกของพี่ชาย ที่เอาแต่ก้มมองจอมือถือสลับกับสูบอัดบุหรี่อย่างคิดมาก
“กูจะเลื่อนไฟลท์ รอไม่ได้แล้วไอ้เหี้ย โทรไปไม่รับสายเลย” เพียงแค่เธอไม่ยอมรับสาย ล่าก็ลนลานจนควบคุมตัวเองไม่อยู่ ความกระวนกระวายแผ่ซ่าน จิตใจร้อนรุ่ม ว้าวุ่นจนแทบจะระเบิดออกมา
“กูยังไม่จัดกระเป๋าเลยล่า”
“เรื่องของมึง กลับทีหลังแล้วกัน”
“ควาย! กลับไปดีๆ ก็สิ้นเรื่อง อุตส่าห์เร่งงานเพื่อเธอ เสือกอยากเซอร์ไพ
