ร่างเล็กเหยียดแขนบิดขี้เกียจอยู่บนเตียง เปลือกตาสีอ่อนค่อยๆ เปิดรับแสงแดดยามเช้า อาการมึนหัวยังหลงเหลืออยู่เล็กน้อย ทั้งที่ตั้งใจว่าจะไม่ดื่มหนักนัก แต่สุดท้ายเธอกลับเมาจนภาพตัด จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าตัวเองมานอนบนเตียงนี้ได้ยังไง
มือเล็กยกขึ้นมาป้องปากขณะกำลังหาวนอน ก่อนจะใช้แขนอีกข้างยันตัวเองลุกขึ้นจากเตียง สิ่งแรกที่ทำเป็นประจำทุกเช้าก็คือการเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
แต่แล้ว…!!!
ร่างเล็กที่ยังสะลึมสะลือจากการตื่นนอน ต้องเบิกตากว้างฉับพลัน เมื่อเห็นหน้าจอค้างสายใครบางคนเอาไว้เกือบสิบชั่วโมง หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบ หลังอ่านชื่อเจ้าของช่องแชตทวนมากกว่าสามครั้ง
โทรศัพท์ในมือถูกกำแน่น สายตาจับจ้องบนหน้าจอไม่กะพริบ ขณะที่ความคิดวนเวียนวุ่นวายอยู่ในหัว พยายามหาคำตอบกับสิ่งที่เกิดขึ้น หัวใจเต้นแรงราวกับจะกระเด็นออกมานอกอก
เจียร์กำลังประมวลผลอย่างหนักว่าเกิดอะไรขึ้น นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ทำไมเธ
