คนที่ตั้งใจกลับมาเซอร์ไพรส์ถึงกับใจแป๋ว นัยน์ตาคมเริ่มแดงก่ำ เหมือนความหวังที่มีพังทลายลงตรงหน้า
“หนู” เสียงทุ้มสั่นเล็กน้อย
“…ขอตัวก่อนนะคะ” ร่างเล็กพยายามเลี่ยง เพราะไม่ได้เตรียมตัวรับมือว่าต้องเจอหน้าเขาในวันนี้ เธอยังไม่พร้อม และอยากหนีออกไปให้เร็วที่สุด
แต่…เขากลับรั้งเอาไว้
“คุยกับพี่ก่อน”
“……..” ร่างเล็กถอนหายใจยาวๆ ออกมา ปรายตามองมือหนาที่จับรั้งเรียวแขนเอาไว้ไม่ยอมปล่อย ก่อนเบือนหน้าหนี พยายามระงับความรู้สึกที่เอ่อล้นจนจุกแน่นกลางอก
“พี่ตั้งใจกลับมาหาเจียร์นะ” ล่ากำลังควบคุมน้ำเสียงของตัวเองไม่ให้สั่นเครือ เขาเตรียมใจเอาไว้ตอนอยู่บนเครื่องบินว่าเธอคงไม่ยินดีนัก แต่เอาเข้าจริงมันเจ็บปวดมากกว่าที่คิด
“ปล่อยก่อนค่ะ” เจียร์แกะฝ่ามือหนาที่จับกุมแขนของตัวเอง ท่าทีปฏิเสธแบบนั้นยิ่งทำให้ล่าใจหล่นวูบ แต่เขาก็ยังไม่ยอมปล่อย
“พี่มีเวลาอยู่ไทยแค่สามเดือน หนูอย่าผลักไสพี่ได้ไหม” เป็นอี
