ใบหน้าคมคายโน้มลงมาใกล้ เมื่อระยะห่างแคบลง เจียร์รีบเบือนหนีสัมผัสของอีกฝ่ายทันที การแสดงออกว่ารังเกียจของเธอนั้นทำให้ล่าเดือดพล่าน
มือหนาคว้าจับปลายคางแน่น โดยไม่สนใจว่าเธอจะเจ็บ ก่อนจะประกาศเสียงกร้าว “เธอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ”
“อื้อ~”
ริมฝีปากหนาบดขยี้จูบไร้ความปรานี เขาไม่ได้จูบเธอเพราะอารมณ์ แต่เขาทำเพราะต้องการให้เธอรู้สึกเจ็บ ยิ่งเห็นว่าเธอดิ้นทุรนทุรายมากเท่าไรเขายิ่งพอใจ
มือเล็กกำผ้าปูที่นอนแน่น พยายามไม่ตอบสนองจูบที่ป่าเถื่อน แต่เมื่อปิดปากแน่นไม่ยอมให้รุกล้ำ ล่าก็ไม่ลังเลที่จะใช้ฟันขบกัด จนเธอรู้สึกเจ็บแปลบและในที่สุดก็ต้องยอมเปิดปาก
“อื้อ” เสียงหวานประท้วงในลำคอ มือเล็กทุบตีไหล่กว้างสุดแรง พร้อมทั้งจิกเล็บลงไปหวังจะให้เขาหยุด แต่ล่ากลับไม่สะทกสะท้านกับแรงต่อต้านของเธอแม้แต่น้อย
เขายังคงฝังจูบกดทับลงมาหนักหน่วงและเหมือนจะไม่ยอมหยุดอยู่แค่นั้น เมื่อก้านนิ้วแกร่งเกี่ยวตวัดขอบกาง
