หลังพิมพ์ประโยคนั้น ไม่นานข้อความก็ถูกเปิดอ่าน ทำเอาหัวใจดวงน้อยของเจียร์เต้นรัวจนแทบหลุดจากอก ริมฝีปากบางเม้มแน่นระหว่างรอการตอบกลับจากเจ้าของช่องแชต
ติ้ง~ เสียงแจ้งเตือนดังขึ้นพร้อมกับแรงสั่นเบาๆ
ล่า: พร้อม?
เจียร์: ค่ะ
ล่า: หมายถึง?
เจียร์: พี่ล่าอยากทำอะไร เจียร์ก็หมายถึงสิ่งนั้น
ล่า: อยากรู้จริงๆ ว่าวันนี้เธอจะเป็นเด็กดี เชื่อฟังฉันหรือเปล่า
หัวใจดวงน้อยเต้นแรงมากขึ้น นิ้วหยุดค้างแข็งทื่อบนหน้าจอ ทั้งที่อุณหภูมิภายในห้องเย็นเฉียบแต่เธอกลับรู้สึกร้อนขึ้นมากะทันหันหลังได้อ่านข้อความนั้น
ประโยคนั้นราวกับเสียงกระซิบใกล้หู เจียร์สามารถจินตนาการไปถึงสีหน้าของอีกฝ่ายเวลาพูดได้ดี
คลื่นความกลัวถาโถมเข้าใส่ภายในใจอีกครั้ง ร่างกายสั่นไหวเล็กน้อยทั้งที่พยายามปลอบตัวเองว่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไป เจียร์พยายามไม่ร้องไห้อยู่หลายครั้งแต่สุดท้ายก็ไม่สามารถอดกลั้นได้ น้ำสีใสไหลอาบพวงแก้มในที่สุด
เสี
