พ่ายรักเมียจำเป็น

วนนาวาผับ แอนด์ เรสเตอรองต์ ร้านอาหารที่เป็นกึ่งผับและบาร์ ซึ่งทั้งสองส่วนแบ่งแยกกันค่อนข้างชัดเจน สถานที่นี้เป็นสถานที่ที่เพื่อนๆ พี่ๆ ในแผนกของเฌอริสาใช้จัดงานเลี้ยงส่งวายุ รุ่นพี่สุดหล่อที่ได้งานใหม่ และกำลังจะเดินทางไปทำงานที่ต่างประเทศในอีกสองวันข้างหน้า บรรยากาศในงานตอนนี้เต็มไปด้วยความสุข แอลกอฮอล์ทำให้หลายๆ คนแสดงความเป็นตนเองออกมา ซึ่งทำให้เฌอริสาที่เพิ่งมางานเลี้ยงของแผนกครั้งแรกถึงกับหัวเราะด้วยความสดใส งานเลี้ยงผ่านไปจนเป็นเวลาเกือบห้าทุ่มครึ่ง ทุกคนที่มาวันนี้เริ่มอยู่ในอาการมึนเมาและไม่ได้สนใจใคร เพราะต่างก็ออกไปเต้นที่หน้าเวทีด้วยความสนุกสนาน ส่วนเฌอริสานั้นยังไม่ได้แตะเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ เลยทำให้เธอยังนั่งมองคนอื่นอยู่และก็หาจังหวะเพื่อบอกลาเจษหัวหน้าแผนก แต่ขานั้นกลับเต้นอยู่หน้าเวทีไม่ยอมกลับมาที่โต๊ะเลย “นั่งเงียบๆ คนเดียวไม่สนุกเหรอครับน้องริสา” วายุเดินเข้ามานั่งกับหญิงสาว หลังจากที่เขาออกไปวาดลวดลายกับเพื่อนร่วมแผนกที่หน้าเวที “ก็สนุกค่ะ แต่ริสาไม่ค่อยชอบที่แบบนี้” หญิงสาวยิ้มน้อยๆ ก่อนจะตอบกลับรุ่นพี่หนุ่มด้วยรอยยิ้ม “อดทนอีกนิดนะครับ อีกไม่เกินสองชั่วโมงพวกเราก็กลับกันแล้ว อย่าให้งานกร่อยเลยนะครับ มาเป็นความทรงจำดีๆ ให้พี่หน่อยนะ” วายุเอ่ยออกมาราวกับสุภาพบุรุษ แต่สายตาที่เขามองหญิงสาวมันเหมือนกับว่าเสือร้ายที่กำลังจะจ้องตะครุบเหยื่ออยู่ “แต่ริสาว่าจะกลับแล้วค่ะ พรุ่งนี้มีไปขายของช่วยแม่ที่ตลาดน่ะค่ะ” เฌอริสารีบบอกตามจริงพรุ่งนี้มารดาจะเก็บผลไม้ที่สวนออกตลาด และโดยปกติหากว่าพรุ่งนี้เป็นวันหยุด หญิงสาวจะออกไปช่วยบิดาขายของที่ตลาด บิดาจะได้เหนื่อยน้อยลง “ถ้าจะกลับจริงก็นั่งดื่มเป็นเพื่อนพี่สักนิดนะครับ ถือว่าแก้วนี้คือแก้วอำลาพี่” วายุใช้เล่ห์เหลี่ยมอันแพรวพราวส่งแก้วที่มีน้ำสีอำพันอยู่เต็มแก้วส่งให้หญิงสาว “ริสาไม่เคยดื่มเลยค่ะ ริสากลัวริสาเมาแล้วกลับบ้านไม่ไหว” เฌอริสาผู้ใสซื่อกำลังโดนต้อนจนเกือบจะจนมุมแล้ว “ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่ผสมเหล้านิดเดียว ที่เหลือโซดาล้วนๆ ให้เกียรติดื่มฉลองให้พี่นะครับ” วายุยังคงคะนั้นคะยอหญิงสาวอย่างน่าสงสัย หากว่าเป็นคนอื่นคงเอะใจไปแล้ว แต่เป็นเฌอริสาผู้ใสซื่อ เธอเลยไม่ได้เอะใจว่าจะโดนคิดไม่ดีไม่ร้ายจากวายุ