บทที่ 14
ตั้งแต่รู้ว่ามีลูกให้ดูแลชีวิตเขาก็มีเรื่องให้คิดเพิ่ม สิ่งที่เขาไม่เคยคิดจะทำมันก็ผุดขึ้นมาอยู่ในแผนการใช้ชีวิตในแต่ละวัน ไม่เว้นแม้กระทั่งอนาคตที่เขาไม่เคยคิดถึง ตอนนี้เขาคิดไปได้ไกลกว่าเดิม เหลือก็แค่ลงมือทำ
“ห้าเดือนพอดีที่แม่รอแกมาเหยียบบ้าน”
เสียงของบุพการีดังอยู่ตรงหน้า คุณนายเพ็ญศรียืนกอดอกมองลูกชายตัวดีที่อ้างแต่งานมหาวิทยาลัยไม่ยอมกลับบ้านกลับช่องทั้งที่บ้านก็ใกล้แค่นี้ ไม่รู้ไปติดอกติดใจอะไรถึงไม่เห็นแม่สำคัญ
หนูพลอยก็คงไม่ใช่อีกแล้วนางรู้เรื่องนี้เพราะดูออก
“ดีใจไหมล่ะคุณเพ็ญศรี”
“ดีใจมาก~ ถ้าแกไม่ทำเรื่องให้แม่ปวดหัว”
เขาขมวดคิ้วมองผู้เป็นแม่ เรื่องปวดหัวอะไรวะ ช่วงนี้เขาไม่ได้นอนกับผู้หญิงคนไหนเลย คงไม่มีใครโผล่มาแล้วบอกว่าท้องหรอกนะ
“เรื่องอะไร”
“ก็แกไปหักอกหนูพลอยเขาไง เขาโทร.มาร้องห่มร้องไห้กับแม่วันก่อน ขอแม่ช่วยคุยกับแก”
บูมทอดถอนใจกับสิ่งที่คนเป็นแม่พ
