"แล้วนี่พราวทำไมมาโรงพยาบาลพร้อมกับกระเป๋าเดินทางแบบนี้ล่ะ?"
เมื่อคนทั้งคู่ออกมาอยู่ที่หน้าห้อง เพื่อรอให้เจ้าหน้าที่จัดการนำร่างของมารดาหญิงสาวออกจากโรงพยาบาลไปบำเพ็ญกุศลต่อที่วัด หมอกวินมีโอกาสได้นั่งพูดคุยนั่งปลอบประโลมแม้ว่าคนข้างกายจะไม่ยอมพูดจาอะไรด้วย นอกจากสะอื้นไห้เสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้
พราวตะวันร้องไห้มานานหลายชั่วโมง เธอมองจ้องหน้าของหมอพร้อมกับพยายามฝืนยิ้มออกมา
"พราวเพิ่งเซ็นใบหย่ามา พราวย้ายออกจากบ้านเขาแล้วก็เลยเก็บกระเป๋ามาด้วยตั้งแต่เมื่อคืน ว่าจะไปหาห้องเช่าใกล้โรงพยาบาลอยู่ จะได้มาเยี่ยมแม่ทุกวันได้ง่ายขึ้นกว่าที่เคย แต่มันไม่เป็นอย่างที่พราวตั้งใจเอาไว้เลยหมอ ชีวิตพราวจะอยู่ต่อไปได้ยังไงก็ไม่รู้"
"พราวไปพักที่บ้านผมก่อนก็ได้ มันไม่ใช่เวลาที่พราวจะอยู่ตัวคนเดียวหรอก อย่างน้อยที่บ้านผมก็ยังมีคุณแม่และมีน้องชายที่จะช่วยอยู่เป็นเพื่อน อยู่พูดคุยกับพราวได้"
