พราวตะวันนอนอยู่บนเตียงคนไข้พร้อมด้วยสายน้ำเกลือถูกห้อยระโยงระยางลงมาที่แขนข้างซ้าย
หญิงสาวนอนมองเพดานอยู่ภายใต้ความเงียบที่กำลังปกคลุม ภายในห้องพักคนไข้ที่โดดเดี่ยวและเงียบสงบ
คำบอกกล่าวจากหมอที่ตรวจดูอาการ ทำให้เธอรู้สึกนิ่งอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก
"หมอขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ คุณกำลังตั้งครรภ์ได้ 6 สัปดาห์แล้ว" เป็นเหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจอย่างแรงอีกครั้ง เธอไม่รู้ว่าควรจะดีใจหรือเสียใจมากกว่ากัน เพราะทุกอย่างในชีวิตเวลานี้มันไม่ใช่เวลาที่เธอจะได้เป็นแม่คนเลย
ฝ่ามือเรียวยกขึ้นลูบหน้าท้องที่แบนราบของตัวเองเบา ๆ หนึ่งชีวิตน้อย ๆ ที่กำลังเติบโตอยู่ข้างในนั้น เธอไม่คิดฝันว่าเธอจะท้องขึ้นมาได้ แล้วลูกในท้องจะแข็งแรงหรือเปล่า ลูกจะเป็นอะไรมากไหม เพราะระหว่างนั้นเธอกินยาคุมกำเนิดมานานร่วมเดือนแล้วมีอะไรผิดพลาดจนทำให้เธอตั้งครรภ์โดยที่ไม่รู้ตัวเลย หรือเพราะเธอป้องกันตัวเองผิดวิธีหรือเปล่า ยอมรับกั
