"มันก็เป็นเรื่องปกตินี่จ๊ะนาย เวลาที่นายไม่สบายนายหญิงยังดูแลเลยนะจ๊ะ ชีวิตผัวเมียก็แบบนี้แหละนาย แทนที่จะชินกับการมีเมีย ถ้าลิ้นจี่เป็นนายหญิงนะคงไม่เอานายหัวมาทำผัวแน่ ๆ"
สายตาคมดุของผู้เป็นนายจับจ้องมองค้อนชวนให้ต้องรีบหลบหน้า ลิ้นจี่ที่รู้ตัวว่าพูดจาไม่เข้าหูเจ้านายถึงกับต้องรีบเดินหายเข้าไปในบ้าน พร้อมกับรีบยกถ้วยข้าวต้มออกมาวางให้ตรงหน้าและรีบเดินกลับขึ้นไปดูนายหญิงตามคำสั่ง
พราวตะวันพยุงตัวลุกขึ้นนั่ง เพ่งมองสายตาไปรอบห้องที่แลดูว่างเปล่า พร้อมกับมองดูตัวเองอีกครั้ง ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ประตูห้องพักถูกผลักเข้ามาพร้อมกับลิ้นจี่ที่ส่งยิ้มทักทายให้
"นายหญิงเป็นยังไงบ้างจ๊ะวันนี้ ดีขึ้นหรือยัง?"
"ดีขึ้นแล้วจ้ะลิ้นจี่ แล้วนี่นายหัวไปไหนแล้ว?"
"นั่งกินข้าวอยู่ข้างล่างโน่น หน้าตาเหมือนคนไม่ได้หลับได้นอน แล้วนี่นายหญิงหิวหรือยังจ๊ะ?"
"นิดหน่อย ช่วยพาพราวกลับห้อ
