“แล้ว...” น้องถามกระตุ้นเมื่อเขาเงียบไป
วชรวรรษเลยได้แต่จำใจต้องบอกสิ่งที่อยู่ในใจออกมาอีกครั้ง โดยไม่กล้ามองหน้าน้องเลยว่าตอนนี้กำลังรู้สึกยังไงกับสิ่งที่เขาทำไปทั้งหมดนั้น
“แล้วพี่ก็คิดง่ายๆ แค่ว่า ขอให้ได้แต่งงานกับมิ้นต์ก่อนก็ได้ หลังจากนั้นค่อยเปลี่ยนใจมิ้นต์ให้รักพี่ก็ยังไม่สาย แต่ยังไงก็ควรจะได้ตัวมาอยู่ด้วยกันก่อน”
“...”
“ต่อให้มิ้นต์ไม่รัก แต่อยู่ด้วยกันอย่างนี้พี่ก็เอา เพราะว่าพี่รักมิ้นต์มาก”
“...”
“มิ้นต์ไม่ต้องรักพี่ก็ได้ แค่สงสารพี่นิดหน่อยก็พอ ระหว่างเราแค่มีความรักของพี่คนเดียวก็ได้ ขอแค่มิ้นต์อยู่ข้างกายพี่แล้วมีความสุข”
เขาสารภาพด้วยน้ำเสียงร้อนรนตอนท้าย ทุกสิ่งทุกอย่างนั้นเป็นสิ่งที่เขาคิดมาตลอด เป็นเพราะเขาเห็นแก่ตัวนั่นแหละ ตอนนี้ต่อให้น้องรู้ความจริงและอยากจะไป เขาก็ไม่คิดจะปล่อยมือน้องหรอก
ทว่าถึงอย่างนั้นก็อยากให้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข น้องไม่รักตอนนี้ก็ไ
