หนึ่งเดือนที่ผ่านมานั้นความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับวชรวรรษสามารถให้นิยามได้สองคำ
...ดีขึ้น...
ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น หลังกลับจากเชียงใหม่ คนคนนั้นก็ชุบตัวจากจอมมารกลายเป็นมนุษย์บ้างาน พอเขากลายเป็นแบบนั้นเธอที่ต้องทำงานกับเขาก็พลันรู้สึกโล่งขึ้น เพราะวชรวรรษไม่ได้เข้ามาวอแวอะไรด้วยให้ใจสั่นหวาดกลัว
...แต่กลับรุกคืบเข้ามาในใจได้อย่างประหลาด
เขาไม่เหมือนภาพความทรงจำหลายปีก่อนอีกต่อไป พิจารณาดูอีกทีอาจจะเป็นเพราะเธอโตขึ้น เขาโตขึ้น การกลั่นแกล้งของเขาในอดีตพอคิดย้อนกลับไปส่วนใหญ่ก็แค่ใช้งานเธอหัวหมุน พอมาคิดถึงตำแหน่งงานของเธอตอนนี้ก็ไม่ต่างจากการทำงานให้เขา
อ้อ เว้นความปากเสียที่ลดลงไปหน่อย นั่นอาจเป็นเพราะเขาทำงานหนักเสียจนเวลาจะอ้าปากกินข้าวยังไม่มี เลยพลอยไม่มีเวลาและสมองคิดคำจิกกัดเธอก็ได้
แต่นั่นแหละ รวมๆ แล้วเธอกับเขาก็มองหน้ากันติดมากขึ้น และไม่อยากจะสารภาพเลยแหละว่าเพราะเขาทำให้เธอไม่
