หลายวันต่อมา
14.22 PM.
"เอาจริงคือมึงจะซึมขนาดนั้นเลยหรอวะ?" ฉันเงยหน้าจากไอโฟนและมองอีแทนที่กำลังมองอยู่ด้วยสายตาตำหนิ "กี่คนกี่คนก็ซึม ซึมแล้วมันได้ไรอ่ะกูถามหน่อย"
"ไม่ได้อะไร แต่กูไม่รู้ว่าจะทำไงให้ทุกอย่างมันไปต่อ" ฉันตอบอีแทนและเท้าแขนไปกับเตียงมองมัน "จริงๆทุกอย่างเหมือนกำลังจะเดินหน้าเต็มกำลังอ่ะมึงเข้าใจไหมแล้วแม่งดันถูกเบรก"
"กูก็บอกมึงแล้วไงว่าพี่เขาไม่ใช่คนที่มึงจะไปปั่นหัวได้"
"จริงแหละขนาดกูไม่ทักไม่โทร หายออกไปจากชีวิตเขาขนาดนี้เขายังไม่ตามกูเลย"
"แล้วมึงคิดว่าเขาจะตาม?" ฉันส่ายหน้าและมองแทนที่กำลังมองอยู่ด้วยสายตาเศร้าๆ "ใช่ไงมึงก็รู้อยู่แก่ใจว่ายังไงพี่สิบก็จะไม่ตามมึงแล้วมึงจะหายให้มันได้อะไร?"
"ก็เขาให้กูกลับมาอยู่กับตัวเอง ดูก็รู้ว่าเขาไม่ชอบคนหลายใจเพราะเคยโดนหักหลังมาก่อนแต่กูไม่ใช่แฟนเก่าเขาไงมึงเข้าใจไหม?"
"ที่มึงหายออกจากชีวิตเขาเพราะมึงน้อยใจที่เขาเอามึงไป
