เจ้าชายนิทรา

EP.1

00.24 AM.

"เอ้าชนน!!"

"ผู้ชายคนเดียวหาใหม่ได้เชื่อกู!!"

"กูจะหาจากไหนนน"

ฉันตะโกนถามบรรดาเพื่อนสาวสองสุดแซ่บของตัวเองเสียงดังทั้งน้ำตาพร้อมกับยกแก้วขึ้นสูงเพื่อชนก่อนจะยกแก้วเบียร์ขึ้นกรอกปากตัวเอง ใครว่าเบียร์ไม่เมาวะแม่งถ้าแดกไปเป็นลังและคนแดกแค่สามคนนี่ก็ล้มได้นะเอาจริงๆ

"หาจากที่นี่แหละ" แทนเพื่อนสาวของฉันที่รู้จักกันมาแต่เด็กว่าพร้อมกับจับไหล่ของฉันให้หันมองพวกผู้ชายที่กำลังมองเล็งมาที่เราอยู่ "โต๊ะนั้นมองมึงหลายรอบแล้ว เปิดใจแล้วยิ้มสวยๆให้เขาเดี๋ยวนี้"

"ไม่เอาาา"

ฉันว่าเสียงดังพร้อมปัดมือแทนออกก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้พร้อมเช็ดน้ำตาตัวเอง

"มึงจะคิดถึงมันอะไรหนักหนาแค่คนคุย มันให้มึงเป็นได้แค่พี่น้องอ่ะจะคุยสักสิบปีมึงก็เป็นได้แค่พี่น้องเข้าใจไหมย่ะหล่อน"

ฟึ้บ

แมนเพื่อนใหม่ที่รู้จักเพราะแทนแนะนำว่าพร้อมผลักหัวฉันเบาๆแต่นั้นทำเอาฉันแทบล้มเพราะทรงตัวเองไม่อยู่ แม่งพอพูดถึง เขา น้ำตามันก็พาลไหลลงมาอีกรอบ

"ก็กูชอบเขา ชอบมาหลายปีมึงจะให้กูตัดใจภายในสามวันไม่ได้!"

"โอ้ยย เขาไม่ได้เป็นห่วงมึงเลยเถอะ"

แทนว่าและเทเบียร์ให้ฉันฉันจึงหยิบแก้วมากระดกอีกก่อนเบ้ปากมองไปทั่วทั้งร้านเหล้าแบบนั่งชิลในตอนนี้ที่เต็มไปด้วยคนเมา และใช่ฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นและจริงๆฉันอยากจะไปคลับ ไปเต้น! แต่ร้านแม่งเต็มเลยได้มาร้านชิลแบบนี้...ทุกอย่างแม่งผิดแผนไปหมด

"เฮ้ย..กูเพิ่งเห็นว่าวันนี้กลุ่มพี่ซันมาด้วย"

ฉันขมวดคิ้วมองแทนกับแมนที่กำลังคุยกันขณะที่กำลังยกแก้วกระดก

"กูเห็นตั้งแต่ไปเข้าห้องน้ำแล้วจ้าแต่กูไม่อยากบอกมึง"

"เอ้าอีแมน!"

"แนนนี่กูชื่อแนนนี่เรียกให้ถูก"

"ก็มึงไม่บอกกู"

"บอกเพื่อพี่ซันพาดาวตัวเองมาด้วยขนาดนั้น"

ทั้งสองมองไปตรงโต๊ะอีกฝั่งของร้านที่นั่งอยู่โซนนอกร้านเหมือนกันซึ่งในกลุ่มนั้นมีผู้ชายหล่อนั่งกันอยู่สี่คนส่วนอีกคนเป็นผู้หญิง...คุ้นๆว่าฉันเคยเห็นผู้หญิงนะ

"ผู้หญิงคนนั้นใครนะสวยๆน่ะกูจำไม่ได้"

"เอ้า ก็พี่แก้มไงดาวปีก่อนแม่งสวยชิบหายส่วนนั่งคล้องคออยู่ข้างๆก็พี่ซันที่เป็นเดือนปีเดียวกัน"

"ดาวเดือนคบกัน?" ฉันถามขณะที่แทนก็พยักหน้าตอบ "เออ แบบนี้ก็ได้ว่ะ"

"แต่คนอื่นในกลุ่มยังโสดนะมึง กูเล็งพี่กุนซือ"

"ส่วนกูพี่พูม มึงเราไปชนแก้วดีไหมวะใครๆก็ว่าพวกพี่เขาไม่ถือตัวนะ"

"เอาจริง?"

เหมือนฉันจะไม่ได้ยินเสียงของเพื่อนทั้งสองแล้วเพราะสายตาดันไปสบตากับแววตานิ่งเรียบที่กำลังมองมาอยู่ เขา นั่งหันหน้ามาทางฉันและในมือกำลังถือแก้วเบียร์จรดริมฝีปากอยู่...มันคล้ายภาพสโลว์ที่เขาค่อยๆกินแต่นี่ไม่ใช่ภาพสโลว์ คือเขากินช้าจริงแต่สายตาที่กำลังมองมาระหว่างที่ตัวเขากำลังยกแก้วมันทำให้ใจฉันสั่น

"คนนั้นใครวะ" ฉันว่าเสียงติดจะเบาแต่แทนก็ยังได้ยิน มันขมวดคิ้วขณะที่ฉันก็ยังคงมองเขาค้าง "คนที่ใส่เสื้อขาวกางเกงดำใส่หมวกดำอ่ะ...เขาชื่ออะไร?"

"อ่อ พี่สิบมึงอาจไม่รู้จักเพราะพี่เขาเฮ้ย!"

ฟึ้บ

ฉันลุกยืนพร้อมจับแก้วในมือแน่นพร้อมกับเสียงของแทนที่เรียกตามหลังแต่มันไม่ทันขาฉันที่ก้าวเดินฉับๆผ่านผู้คนที่กำลังสนุกสนานไปกับเสียงเพลง..ฉันไม่รู้ว่าเพราะความเมาหรืออะไรที่ทำให้ฉันห้าวขนาดนี้แต่เขาอ่ะ...พี่สิบอย่างกะเป็นเจ้าชายที่หลุดออกมาจากนิยายเลย!

"พี่คะ"

ทั้งกลุ่มมองมาที่ฉันด้วยความสงสัยหากแต่ไม่ใช่เขา ฉันจับแก้วเบียร์แน่นและยิ้มหวานเพื่อให้เขาเงยหน้ามามองกัน

"ไอ้สิบน้องเขาเรียกมึง!"

เพื่อนคนที่ชื่อพูมสกิดพี่สิบให้ทำให้เขาค่อยๆเงยหน้ามามองพร้อมเอียงใบหน้าสงสัย

"หนูชอบพี่อ่ะ ขอชนแก้วหน่อยได้ไหม"

"เชร้ดดดด"

คนอื่นๆในแก๊งต่างโห่ใส่ฉันทันทีหลังจากที่ฉันพูดไปแบบนั้น...และฉันไม่ได้อายเอาจริงๆคืออารมณ์ตอนนี้มันอยากทำเพื่อหาความสุขให้ตัวเองล้วนๆ อยากทำอะไรก็ทำชอบก็ว่าชอบไม่อยากกั๊กแล้ว

"ชอบ..หรอ"

พี่สิบถามเสียงเบาขณะที่ดวงตากลมก็หรี่ลงนิดๆคล้ายกำลังสงสัย ฉันยื่นแก้วไปตรงหน้าเขาพร้อมพยักหน้า

"ค่ะ ชนแก้วหน่อยได้ไหม?"

"..." เขาเลื่อนสายตาลงมองแก้วเบียร์ตรงหน้าก่อนเลื่อนสายตามองฉัน "ง่วง"

"ห๊ะ?"

ฉันเลิกคิ้วมองพี่สิบขณะที่เพื่อนเขาก็มองไปที่พี่สิบอย่างเอือมระอา...นี่ฉันถูกปฏิเสธ? ฉันค่อยๆดึงมือกลับและยกยิ้มแม้จะรู้สึกเสียหน้าอยู่นิดๆ

"ไม่ชนก็บอกว่าไม่ชนสิคะจะมาอ้างทำไม"

พี่สิบยังคงมองมาด้วยสายตานิ่งๆขณะที่ฉันก็ส่ายหน้าและหันหลังเตรียมตัวเดินกลับออกมา

ฟึ้บ..

"อ๊ะ?"

ฉันขมวดคิ้วมองกุญแจในมือตัวเองก่อนจะเลิกคิ้วเงยหน้ามองคนที่ลุกเดินมายืนช้อนหลัง อะไรเนี้ย?

"กลับ"

"คะ?" ฉันมองหน้าพี่สิบอย่างไม่เข้าใจ "พี่ต้องการอะไร?"

"กลับ..ห้อง"

เขาตอบเสียงเบาและเดินนำลิ่วๆออกไปทิ้งให้ฉันยืนงงพร้อมกุญแจรถเขาในมือ เพื่อนเขาสักคนที่ฉันจำชื่อไม่ได้เดินมาถือแก้วฉันให้พร้อมมองฉันยิ้มๆ

"น้องขับรถเป็นไหมคะ?"

"เอ่อ เป็นค่ะ"

"งั้นหนูไปส่งมันหน่อยได้ไหม พอส่งเสร็จแล้วหนูจะเอารถมันกลับด้วยก็เอาเลยตามสบาย"

"เดี๋ยวพี่ พี่ไม่กลัวหนูขโมย?"

"ตามสบายเลยเดี๋ยวมันก็ซื้อคันใหม่เองแหละ อ่ะนี่คีย์การ์ดพี่ฝากด้วยนะคะ"

ฉันขมวดคิ้วมองคีย์การ์ดและกุญแจรถในมือก่อนมองตามร่างสูงที่เดินเซๆออกไปจากร้านอีกครั้ง เอาวะ...มาขนาดนี้แล้วต้องได้แล้วแหละคนนี้ อย่างน้อยถ้าเสียซิงก็ควรเสียให้คนๆนี้แหละ!

แกร๊ง!

"พี่เดินดีๆสิ" ฉันพยุงพี่สิบให้เดินให้มันตรงทางทันทีที่เปิดประตูแล้วเขาเดินเซเข้าห้องเหมือนคนจะล้ม นี่เมาขนาดนี้เลยหรอ "พี่มีถุงป่ะเนี้ยไม่มีถุงหนูไม่ให้เอานะ"

"เตียง"

พี่สิบว่าเสียงเบาพร้อมกับเดินไปทางประตูห้องนอนฉันจึงเดินตามไปขณะที่โทรศัพท์ตัวเองก็ดังไม่หยุด ฉันโยนกระเป๋าตัวเองทิ้งนอกห้องเพราะไม่อยากรับไม่เอาใครล่ะฉันจะเอาพี่สิบอ่ะตอนนี้!

"ตกลงมีป่ะเนี้ย อ๊ะ!?"

ดวงตาฉันเบิกกว้างเมื่อร่างสูงจับทิ้งตัวลงที่เตียงทำให้ฉันหน้าคะมำลงไปตรงหน้าอกเขาเต็มๆ ฉันดันตัวเองขึ้นก่อนจะชะงักเมื่อมือตัวเองจับอยู่บนหน้าท้องแกร่ง..โอ้โหหห เป็นลอนเลยอ่ะ!

"พะพี่..." ฉันกลืนน้ำลายพลางเบิกตามองใบหน้าหล่อเต็มๆตาก่อนจะขยับมือขึ้นไปถอดหมวกเขาออกและลูบไล้อีกมือไปตามหน้าท้องแกร่ง "โคตรหล่อเลย"

"หื้ม..กลิ่น" พี่สิบครางในลำคอเบาๆพร้อมปรือตามองฉัน เขาค่อยๆยกยิ้มพร้อมเอื้อมมือขึ้นมาแตะลงที่แก้มฉันเบาๆ "...หอมเหมือนแป้ง"

"แป้งเบเบี้มายด้วยนะเผื่อพี่ไม่รู้"

ฉันยกยิ้มพร้อมโน้มตัวเข้าใกล้ให้เขาได้กลิ่นหอมประจำตัวฉันมากขึ้น มากจนสันจมูกเขากดลงที่ต้นคอฉัน..ขนลุกอ่ะ!

"หอม..." ฉันเสยผมไปอีกทางพร้อมขยับใบหน้าเข้าใกล้ใบหน้าหล่อ

"ตกลงมีถุงไหมคะ?"

ฉันถามเสียงอ่อยพร้อมเลิกคิ้วมองพี่สิบแต่เขากลับยกยิ้มนั้นทำให้ฉันศีลแตก หน้าตาตอนนี้น่าย่ำยี่มากพี่เอ้ยย ฉันเม้มปากก่อนขยับลงไปกดจูบเบาๆที่ริมฝีปากบางพร้อมกับดวงตาตัวเองที่เบิกกว้างเมื่อร่างสูงที่กึ่งนอนกึ่งนั่งขยับริมฝีปากสนองรสจูบฉันในทันที

"อื้ออ"

ลิ้นร้อนขยับเข้ามาเกี่ยวพันต้อนฉันที่ตอนแรกรุกเขาจนตอนนี้กลายเป็นคนถูกต้อนเอง ฉันจนมุม...จนมุมและเคลิ้มไปกับสัมผัสเร้าร้อนนี้มาก มากซะจนฉันเผลอครางและจิกเล็บลงที่ลานไหล่ของเขาอย่างไม่รู้ตัว

กึ่ก!

"อ๊ะ?"

แต่ทุกอย่างก็ดับวูบเมื่อจู่ๆคนที่กำลังนัวริมฝีปากฉันอยู่ทิ้งตัวลงที่เตียงพร้อมกับดวงตาที่ปิดสนิทคล้ายสลบ!

"พะพี่คะ!?" ฉันเบิกตามองพี่สิบที่แน่นิ่งไปด้วยความตกใจก่อนจะรีบเอื้อมมือไปอังที่จมูกเขา..ก็หายใจอยู่ ตะแต่ทำไมจู่ๆถึงทิ้งตัวไปแบบนั้ย หรือเขาวูบ! "พี่สิบ!"

ฟึ้บๆ

ฉันเขย่าตัวเขาแรงๆแต่เขาก็ยังไม่ตอบสนอง บ้าน่า...จะว่าหลับก็ไม่น่าใช่เพราะเมื่อกี้ฉันเขย่าไปแรงมากนะ รึเขาตาย??

ติ๊ดๆๆ

เสียงโทรศัพท์ทำให้ฉันสะดุ้ง กระเป๋าฉันทิ้งไว้ข้างนอกงั้นที่ดังอยู่ตอนนี้ของพี่สิบสิ ฉันรีบล้วงไปที่กระเป๋ากางเกงเขาก่อนจะมองเบอร์...กุนซือหรอ??

"ฮะ..ฮัลโหล"

(น้องมายใช่ไหม?)

"ค่ะ เอ่อ.." ฉันควรบอกเพื่อนเขาไหมว่าพี่สิบวูบ แต่...ถ้าเขาตายฉันก็มีเอี่ยวด้วยสิ! "มีอะไรหรอคะ?"

(ไม่ต้องตกใจไอ้สิบมันแค่นอนมันไม่ได้ตายอย่างที่น้องคิดหรอก)

"คะ!? พี่รู้!?"

ฉันไม่รู้จะตกใจอะไรก่อนแล้วนะ!

(ครับ มันแค่นอนแหละน้องไม่ต้องห่วง)

"แต่จู่ๆพี่เขาก็วูบ.."

(มันไม่ได้ตายครับไม่ต้องกลัว ปล่อยมันไว้นั้นแหละอ่อ..ฝากเปิดแอร์ห่มผ้าให้มันหน่อยเดี๋ยววันนี้พวกพี่เลี้ยงเบียร์เอง)

"เอ่อ.."

(พี่บอกเพื่อนน้องไปรับน้องที่คอนโดมันแล้วยังไงก็ขอบคุณมากนะครับ)

ฉันอ้าปากค้างหลังจากพี่กุนซือวางสายไปและมองพี่สิบที่กำลังหลับอยู่...นี่เขาหลับ หลับไปทั้งๆที่กำลังจูบกับฉันเนี้ยนะ?

"เฮ้ยเอาจริงดิ...มาหลับใส่แบบนี้ก็ได้หรอวะ?"