พีชหวงอาย3|รักแรกพบ
1729 Words
หลายชั่วโมงต่อมา...
"พร้อมไหมว่ะเพื่อน"
"พร้อม แล้วนี้ไอ้คนที่มาท้าแข่งกูเนี่ยมันยังไม่มาอีกเหรอ"
"ยังเลยว่ะ ก็เห็นแค่เพื่อนมัน"
"ไม่มีมารยาทเอาซะเลย มาท้าแข่งคนอื่นน่าจะมาก่อนเขา แต่เสือกให้เขามารอ"
"มึงก็รอมันหน่อยเถอะน่า มันน่าจะไปรับแฟนมันอยู่"
"แฟนอะไรของมึงไอ้แบงก์"
"เอ้า!! ก็แฟนไอ้นับสิบไง"
"ก็ไหนเขาบอกว่ามันโสดไง"
"มันโสดเห*้ยอะไร เมื่อวานกูอ่านข่าวในเพจโรงเรียน มันยังไปเดินตลาดกับเด็กโรงเรียนเราอยู่เลย"
"กูว่ามึงน่าจะเข้าใจผิดนะไอ้พีช ไอ้เห*ยนับสิบเนี่ยมันเพิ่งประกาศให้คนทั้งโรงเรียนรู้เมื่อเลิกเรียนนี่เองว่ามันมีแฟนแล้ว แถมแฟนของมันยังเรียนอยู่ม. 6 โรงเรียนเดียวกันแต่อยู่คนละห้อง ชื่ออะไรนะกูอ่านในเพจที่เขาแชร์มาอยู่แต่จำชื่อไม่ได้ว่าชื่ออะไร แต่อยากจะบอกเลยว่าโคตรสวย แต่เสียอย่างเดียวว่ะเนิร์ดไปหน่อย แว่นหนาเตอะ"
"สงสัยไอ้เห*ยนี่คงจะรสนิยมเปลี่ยนแล้ว ปกติคนที่มันเคยคบหามีแต่เด็ด ๆ ทั้งนั้น"
"มันไม่เคยคบกับใครนะ แค่เอาไปทั่วเท่านั้น"
"หน้าตาไม่ดีนิสัยก็ยังไม่ดีอีก"
"มึงเห็นหน้ามันแล้วใช่ไหม แต่กูว่ามันก็หล่ออยู่นะ"
"ถ้าหน้าอย่างมันคือหล่อแล้ว กูว่าไอ้แดงที่อยู่โรงอาหารเราน่าจะเป็นเทพบุตร" ไอ้แดงที่เขาพูดถึงเป็นหมาของภารโรงที่โรงเรียนเขารับเลี้ยงเอาไว้ ที่มันชอบวิ่งไปมาขออาหารคนกิน ซึ่งเขาและมันสนิทกันมากเพราะถึงมันจะเป็นหมาจรแต่มันนิสัยดี
"มึงก็เอาคนกับหมาไปเปรียบเทียบกันได้นะไอ้ห่า"
"นั่นไงมันมาแล้ว"
พอเพื่อนของเขาพูดออกมาแบบนั้น เขารีบเงยหน้ามองจ้องมองมันอย่างไม่เกรงกลัว ซึ่งมันกำลังเดินมาหาเขาพร้อมกับจูงมือหญิงสาวคนหนึ่งที่สวมผ้าปิดจมูกปกปิดใบหน้าเอาไว้ ถ้าเขาเดาน่าจะเป็นแฟนของมันที่ไอ้นายพูดถึง
"ขอโทษที่มาช้า พอดีไปรับแฟนมาอยู่ กูนับสิบ" มันยื่นมือมาเพื่อทักทายเขา
"ทีหลังถ้าเป็นคนนัด ก็อย่าเสือกมาช้าอีก" เขาไม่ได้ยื่นมือไปจับมือมัน แต่เดินหันหลังกลับมายังรถที่ตัวเองใช้แข่ง
"ทำไมเขาพูดไม่เพราะเลยล่ะ นิสัยน่าจะไม่ดีเหมือนที่สิบพูดจริง ๆ " เธอพูดออกไปหลังจากที่ได้ยินคู่แข่งของเพื่อนตัวเองพูดออกมาแบบนั้นด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไหร่
"อย่าไปสนใจมันเลย ไปที่รถที่ฉันจะใช้แข่งดีกว่า"
"แล้วจะเดินจูงมือเราไปมาทำไมเนี่ย"
"ก็ฉันไม่อยากให้เธอคลาดสายตาไง อุตส่าห์ว่าที่สนามนี่คนน่าจะไม่เยอะ แต่ไหงเยอะกว่าที่สนามพี่กล้าอีก"
"เยอะจริงด้วย ดูสินั่งเต็มอัศจรรย์เลย" เธอมองไปที่อัศจรรย์ด้านข้างสนามแข่งรถที่มีผู้คนเดินขวักไขว่กันมาเต็มไปหมด จนเธอมองอยู่รู้สึกเวียนหัวขึ้นมาทันที
"งั้นไปนั่งรอตรงที่พักฉันนะ เดี๋ยวฉันจะให้เพื่อนของฉันดูเธอเอาไว้ เผื่อมีคนมารังแกเธอ"
"ที่นี่ใครเขาจะมารังแกเราล่ะ เราไม่ได้รู้จักกันสักหน่อย"
"จะยังไงก็ช่างฉันไม่ไว้ใจ"
"โอเค งั้นไปเช็กรถเถอะเราอยู่ได้"
"อืม ไอ้บอยฝากดูแลอายตาด้วย"
"ได้เพื่อน อายไปนั่งกับฉันที่เก้าอี้"
เธอก็เดินตามบอยเพื่อนของนับสิบมายังเก้าอี้ที่เขาเตรียมเอาไว้ให้
"มีขนมด้วยนะ ถ้าจะกินก็กินเลยไม่ต้องเกรงใจ"
"อืม" เธอเอ่ยตอบเขากลับไปพร้อมกับนั่งลงบนเก้าอี้ แล้วรีบหันไปมองนับสิบที่กำลังเดินเช็กรถของตัวเอง และในนาทีต่อมาเธอก็หันไปโฟกัสกับคู่แข่งของเพื่อนตัวเองที่กำลังยืนเช็กรถอยู่เหมือนกัน แต่พอมองไปมองมาแล้วรู้สึกเบื่อจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่นรอ เพราะกลัวเขาจะแข่งกันก็อีกเกือบสิบกว่านาที
"ทำไมเวลามาข้างนอกชอบปวดฉี่อยู่เรื่อยเลยเนี่ย" เธอบ่นพึมพำพูดกับตัวเองหลังจากที่นั่งมาสักพักก็รู้สึกว่าอยากเข้าห้องน้ำ
"บอย" เธอเอ่ยเรียกไปยังเพื่อนของเพื่อนของเธอ ในตอนที่เขากำลังนั่งเช็กอุปกรณ์รถอยู่
"มีอะไรเหรออาย"
"พอดีเราอยากเข้าห้องน้ำ อยากจะถามว่าห้องน้ำอยู่ตรงไหน"
"อยู่นอกสนามนู้น ไปสิเดี๋ยวฉันพาไป"
"ไม่ต้องหรอกเราไปเองได้ ตอนนี้เธอไม่ว่างอยู่นะ"
"ไม่ได้หรอก ไอ้สิบมันฝากเธอกับฉันนะ ถ้าเธอเป็นอะไรมันเอาฉันตายแน่"
"เราไม่ได้เป็นอะไรหรอก เดี๋ยวรีบไปรีบกลับมาไม่ต้องเป็นห่วง"
"งั้นก็ไปเถอะ รีบกลับมานะ"
"เราขอฝากเสื้อกับหมวกหน่อยนะ พอใส่แล้วมันร้อนยังไงก็ไม่รู้" เธอถอดเสื้อคลุมที่ตัวเองสวมใส่พร้อมกับหมวกวางเอาไว้ที่นั่งของตัวเอง แล้วรีบวิ่งออกมาจากนอกสนามเพื่อจะไปเข้าห้องน้ำ เธอเดินตามทางที่มีป้ายออกมาเรื่อย ๆ จนเห็นห้องน้ำที่อยู่ในมุมมืด เธอยืนชั่งใจอยู่สักพักว่าตัวเองควรที่จะไปเข้าไหม ก็มีผู้หญิงคนสองคนเดินเข้าไปในห้องน้ำ พอมีเพื่อนเธอจึงรีบไว้วิ่งตามเขาเข้าไปเข้าห้องน้ำโดยเร็ว พอเข้าเสร็จแล้วก็รีบจนไม่ทันระวังผ้าปิดจมูกที่อยู่บนหน้าก็หล่นลงพื้น ทำให้เธอต้องก้มหยิบแล้วเอาไปทิ้งที่ถังขยะแล้วเดินกลับมาในสนาม แต่ในตอนนั้นเองที่เธอมัวแต่มองจอโทรศัพท์อยู่ก็เผลอเดินชนเข้ากับใครก็ไม่รู้ จนโทรศัพท์ของเธอที่อยู่ในมือหล่นลงพื้นแตกกระจาย แต่เหมือนว่าไม่ใช่แค่ของเธอที่หล่นเพราะของฝ่ายตรงข้ามก็หล่นแตกเหมือนกัน เธอจึงรีบก้มหยิบเก็บของของตัวเองทันที แต่เหมือนว่าตัวเองจะรีบเกินไปทำให้เศษหน้าจอที่มันเข้ากับนิ้วมือจนมีเลือดไหลซึมออกมา
"ขอโทษนะ โทรศัพท์ของเธอหน้าจอแตกเหมือนกันเลย เดี๋ยวเราจะชดใช้ให้"
"ระวังหน่อยสิ โง่หรือไงโทรศัพท์หน้าจอแตกขนาดนั้นยังเอามือกวาดอยู่"
พอเธอได้ยินเสียงก็รีบเงยหน้ามองคนที่พูดทันที ก็รู้สึกตกใจเพราะเขาก็คือ คู่แข่งที่จะแข่งรถกับนับสิบ
เขาที่เดินออกมาเข้าห้องน้ำนอกสนามก็รู้สึกรำคาญหลังจากที่มีคนเดินมาชนเขาเข้าอย่างจัง ทำให้โทรศัพท์ที่เขาถืออยู่นั้นหล่นกระทบพื้นแตกกระจาย
"ขอโทษนะ โทรศัพท์ของเธอหน้าจอแตกเหมือนกันเลย เดี๋ยวเราจะชดใช้ให้"
"ระวังหน่อยสิ โง่หรือไงโทรศัพท์หน้าจอแตกขนาดนั้นยังเอามือกวาดอยู่" เขาตอบออกไปด้วยความไม่พอใจพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ที่แตกของตัวเองเก็บใส่กระเป๋า แล้วรีบเงยหน้ามองคู่กรณี แต่พอเห็นหน้าเธอแล้วทำให้อารมณ์ที่โกรธอยู่ค่อย ๆ หายไป
"เราขอโทษนะ เดี๋ยวเราจะชดใช้ให้ไม่ต้องเป็นห่วง"
"มะ...ไม่เป็นไรหรอก ฉันก็ไม่ทันระวังเหมือนกัน"
"ไม่ได้สิ เธอไม่ผิดเลยคนที่ผิดคือเราต่างหากที่เดินชน"
"ไม่เป็นไรจริง ๆ ไม่ทราบว่าเธอชื่ออะไร ฉันจะได้เรียกถูก"
"ชื่ออายตา แล้วเธอ"
"พีช ฉันดูจากลักษณะแล้วน่าจะยังอยู่ม.ปลายใช่ไหม"
"ใช่ เราอยู่ม. 6"
"อยู่ม. 6 แต่มาสถานที่แบบนี้ มันผิดกฎหมายนะ"
"เธอก็อยู่ม. 6 ไม่ใช่เหรอ"
"เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ม. 6 ฉันจำได้ว่ายังไม่ได้บอกเธอเลยนะ"
"เราเดาเอา"
"เดาเก่งจัง ฉันอยู่ม. 6 จริง ๆ "
"นี่เป็นนามบัตรของเรานะ ถ้าอยากให้เรารับผิดชอบโทรมาได้เลยไม่ต้องเกรงใจ"
เขายื่นมือไปรับนามบัตรที่หญิงสาวยื่นให้มาถือเอาไว้
"งั้นเราไปก่อนนะ"
พอเธอเดินออกไปแล้วเขาก็มองตามเธอด้วยสายตาละห้อยไปจนสุดสายตาด้วยความหลงใหล
"นี่เหรอวะ ที่เขาเรียกว่ารักแรกพบ"
พอยืนใจลอยอยู่สักพักก็สะดุ้งตกใจหลังจากที่ได้ยินเสียงเบิ้ลรถ พอเขามีสติแล้วก็รีบเดินเข้ามาในสนามทันทีเพราะอีกไม่นานก็จะถึงเวลาที่เขาต้องลงแข่งแล้ว เขาเดินไปเช็กรถในรอบสุดท้าย
"เรียบร้อยนะเพื่อน"
"อืม"
"งั้นก็เข้าไปในรถได้แล้วอีกแค่สองนาทีก็จะถึงเวลาแล้ว"
พอเพื่อนเขาพูดออกมาแบบนั้นเขาก็รีบหยิบหมวกกันน็อกมาสวมใส่ให้เรียบร้อย เข้ามานั่งภายในรถเพื่อเตรียมตัวจะขับไปที่จุดเริ่มต้น
บรึ่น บรึ่น
พอได้ยินเสียงรถเขาจึงเงยหน้าดูพบว่าคู่แข่งของตัวเองขับรถมาเสมอกับเขาเรียบร้อยแล้ว พร้อมกับเลื่อนกระจกลงเพื่อจะพูดคุยกับเขา เขาจึงจำใจยื่นมือไปกดเลื่อนกระจกลง
"เรายังไม่ได้พูดคุยเรื่องกติกากันเลยนะ"
"ยังไงที่นี่ก็สนามเถื่อนอยู่แล้ว จะขับด้วยวิธีไหนก็ได้ แต่ขอให้ได้เข้าเส้นชัยก่อนถือว่าชนะไปเลย"
"แข่งกันทั้งที ไม่มีอะไรเดิมพันกันหน่อยเหรอ"
"ไม่รู้ว่าอยากได้อะไร เพราะมีครบทุกอย่างแล้ว"
"แต่ถ้าไม่มีเดิมพันมันไม่สนุกนะ เอาเป็นรถแล้วก็เงินหนึ่งแสนบาทไหม"
"ก็ได้ กูง่าย ๆ อยู่แล้ว"
"โอเค"
มันตอบเขาเสร็จพร้อมกับกดติดกระจก เขาจึงยื่นมือไปปิดกระจกของตัวเองบ้างพร้อมกับมองจ้องไปยังด้านหน้า
- Writer
