อิงฟ้ามองหน้านายหัวอย่างไม่ไว้ใจ ถึงเขาจะแสดงได้ดีเยี่ยมแค่ไหน แต่ก็ไม่มีเหตุผลที่เขามายืนอยู่ตรงนี้ เธอเป็นแค่พนักงานตัวเล็กๆ ไม่ได้สำคัญกับองค์กรขนาดนั้น เสียเธอไปสักคนคงไม่เป็นไร
“ถ้านายหัวคิดได้ก็ขอบคุณค่ะ แต่ไม่ต้องเลี้ยงข้าวก็ได้ค่ะ ไม่ต้องขอโทษหรอก ฉันเองก็ไม่ได้ถูกไปหมดทุกอย่าง ฉันก็ใจร้อนเหมือนกัน”
ก็รู้ตัวอยู่นะ
“โอเค งั้นเราผิดกันทั้งคู่แล้วกัน แต่ในฐานะเจ้านาย ผมก็ยังอยากเลี้ยงข้าวผู้ช่วยเลขาสักมื้ออยู่ดี ได้ข่าวจากคุณติณณ์ว่าคุณทำงานดีมาก” พูดพลางเปิดประตูรถด้านนั่งคู่คนขับ “ให้โอกาสเจ้านายตอบแทนพนักงานดีเด่นสักมื้อนะครับ”
เขาจะมาไม้ไหนนะ จะหลอกเธอไปฆ่ารึเปล่า
“ก็ได้ค่ะ แต่ฉันขอเลือกร้านนะคะ”
อยากกินร้านหรูๆ อาหารแพงๆสินะ
“ได้เลย อยากกินไร บอกมาเลย เต็มที่”
อิงฟ้ายิ้มกริ่ม นึกถึงอาหารที่อยากกินแล้วน้ำลายสอ ไม่ได้กินของโปรดมาหลายเดือนแล้ว เพราะต้องแบ่งเงินเดือนเกิ
