ผมตื่นขึ้นมารับสายของแด๊ด และนั่งลงข้างจีเบลจ้องมองใบหน้าสวยที่ยังคงหลับอยู่บนเตียงนุ่มมือหนาพลางลูบศีรษะเล็กแผ่วเบา
"อดทนหน่อยนะที่รักของเฮีย....ไม่ว่ายังไงเราต้องผ่านไปให้ได้....เฮียรักเบลมากนะครับ" เสียงทุ้มพึมพำออกมา เรียวปากหนายกขึ้นเล็กน้อยด้วยรอยยิ้มแล้วดันตัวลุกยืนเดินเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัว ก่อนจะเดินลงมาสั่งงานลูกน้องเฉกเช่นทุกวัน
ตึก! ตึก!
เสียงเท้าเล็กก้าวลงบันไดของบ้านหลังใหญ่ เดินตรงไปหาชายหนุ่มคนรักที่ยืนคุยงานกับลูกน้องคนสนิทอยู่บริเวณหน้าบ้าน
"เฮีย~วันนี้พาเบลไปทานไอติมหน่อยได้มั้ยคะ"
"ตอนนี้เลยมั้ยครับ หื้ม?" มาคัสพูดอย่างคนเจ้าเล่ห์ 'แค่เธอบอก..ผมพร้อมตลอดครับ หึหึ!'
เพี๊ยะ!
"ไม่ใช่แบบนั้นซะหน่อย...เฮียทะลึ่ง!" มือเล็กฟาดป๊าบไปที่แขนแกร่ง 'พูดอะไรของเขาเนี่ย'
"ก็...."
"ไม่ต้องพูดค่ะ!" มือบางรีบยกขึ้นปิดปากหนาหยักลึกไม่ให้เอ่ยเรื่องอย่างว่า ลูกน้องเขายืนอยู่เต
