เธอเอาไว้คนเดียว แต่สุดท้าย…อัญชันก็ยัดเยียดฐานะ ‘สามีผู้น่าเวทนา’ ให้กับเขา…เมื่อถึงวันที่นายพลรู้ว่าต้องแบ่งปันเธอกับชายอื่น
“ไม่ค่ะ…ฉันจะไม่ขอโทษ ฉันรู้ดีว่าการกระทำในครั้งนี้มันไม่สมควรกับการให้อภัยใดๆทั้งสิ้น”
“เธอรักมันใช่ไหม…”
เขาถามทั้งที่ฝืนยิ้ม หากเป็นรอยยิ้มของความเจ็บปวด หารู้ไม่ว่าคำตอบที่จะได้ฟัง กำลังจะสร้างความเจ็บปวดกว่า
“ความจริงอาจยิ่งทำให้ท่านเจ็บ มาถึงขั้นนี้แล้ว อัญคงต้องบอกตามตรงว่าท่านทำให้ชีวิตของอัญได้รู้จักกับ ‘ความสุขสบาย’ ก็จริง แต่เจมส์ได้ทำให้อัญรู้จักกับสิ่งที่เรียกว่า ‘ความรัก’ ในแบบที่ท่านไม่มีวันจะให้ได้”
“หึๆ…”
นายพลฝืนหัวเราะอย่างสลดใจ น้ำเสียงเยียบเย็น เยาะหยันชีวิต ยังดังลั่นไปทั้งห้องนอน
จากนั้นนายพลก็พยุงตัวเอง พรวดพราดด้วยมือที่เกาะไปตามฝาผนังด้วยสภาพอันน่าเวทนา สีหน้าบ
