บทที่ 8
โกหก
“คุณ!!”
สีหน้าเขาเรียบนิ่ง แต่แววตาและหัวคิ้วที่ย่นเข้าหากันนิด ๆ บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าเขากำลังหงุดหงิด
“เราน่าจะมีเรื่องที่ต้องคุยกันใหม่”
จรัสรักใจหล่นวูบเมื่อเขาเอ่ยมาอย่างนั้น สมองคิดนำไปก่อนว่าจะต้องเป็นเรื่องข้อตกลงระหว่างเราแน่ ๆ
หรือไม่เขาอาจจะขอยุติ...
หญิงสาวไม่ได้คิดจะให้เขาเลี้ยงดูไปตลอดก็จริง เธอเข้าใจดีว่าเมื่อถึงวันหนึ่งก็ต้องหยุด แต่มันต้องไม่ใช่ตอนนี้ เขาจะด่า จะว่า จะดุ หรือจะตำหนิเธออย่างไรก็ได้ เธอยอมรับความผิดทั้งหมด และจะไม่ทำอีก ขอเพียงแค่เขายังไม่เอ่ยคำนั้นออกมา
เธอยังต้องการพึ่งพาเขา
“ตามผมมา” ออกคำสั่งเสร็จก็หมุนตัวเดินออกไปทันที
จรัสรักไม่มีทางเลือก ได้แต่เดินคอตกตามเขาเข้าลิฟต์ไปอย่างยอมจำนน ทว่าจุดหมายของลิฟต์โดยสารกลับไม่ใช่ชั้นที่เขาพัก หากแต่เป็นอาคารจอดรถซึ่งอยู่ด้านหลังต่างหาก
“คุณ...จะพารัก เอ่อ...จะพาลีฟไปไหนคะ” หญิงสาวเอ่
